10. Σκεπάστηκαν τα βουνά από τη σκιά της, και οι αναδενδράδες της ήσαν σαν τους ψηλούς κέδρους.
11. Έχει απλώσει τα κλήματά της μέχρι τη θάλασσα, και τα βλαστάρια της μέχρι τον ποταμό.
12. Γιατί γκρέμισες τους φραγμούς της, και την τρυγούν όλοι όσοι διαβαίνουν τον δρόμο;
13. Tην ερημώνει ο αγριόχοιρος από το δάσος, και την καρπώνεται το θηρίο τού χωραφιού.
14. Eπίστρεψε, παρακαλούμε, Θεέ των δυνάμεων· επίβλεψε από τον ουρανό, και δες, και κάνε επίσκεψη σ’ αυτή την άμπελο,
15. και το φυτό, που η δεξιά σου φύτεψε, και τον βλαστό, τον οποίο ισχυροποίησες για τον εαυτό σου.
16. Kάηκε με φωτιά· κόπηκε· χάθηκαν από την επιτίμηση του προσώπου σου.