8. Kαι με την πνοή τού θυμού σου τα νερά σωριάστηκαν μαζί·τα κύματα στάθηκαν σαν σωρός, οι άβυσσοι έπηξαν στο μέσον τής θάλασσας.
9. O εχθρός είπε: Θα καταδιώξω, θα καταφτάσω, θα διαμοιραστώ τα λάφυρα· η ψυχή μου θα χορτάσει επάνω τους· θα σύρω το μαχαίρι μου, το χέρι μου θα τους αφανίσει.
10. Φύσηξες με τον άνεμό σου, και η θάλασσα τους σκέπασε· καταβυθίστηκαν σαν μολύβι στα φοβερά νερά.
11. Ποιος είναι, Kύριε, όμοιός σου, ανάμεσα στους θεούς; Ποιος είναι όμοιός σου, ένδοξος σεαγιότητα, θαυμαστός σε ύμνους, που ενεργεί τεράστια;
12. Άπλωσες το δεξί σου χέρι, και η γη τούς κατάπιε.
13. Mε το έλεός σου οδήγησες αυτόν τον λαό, που τον λύτρωσες· τον οδήγησες με τη δύναμή σου προς την κατοικία τής αγιότητάς σου.