16. Όμως, το αίμα δεν θα το τρώτε· θα το χύνετε σαν νερό επάνω στη γη.
17. Δεν μπορείς να τρως μέσα στις πύλες σου το δέκατο του σιταριού σου ή του κρασιού σου ή του λαδιού σου ή τα πρωτότοκα των βοδιών σου ή των προβάτων σου ούτε καμία από τις ευχές σου, όσες ευχηθείς, ούτε τις αυτοπροαίρετες προσφορές σου ή τις προσφορές των χεριών σου, που υψώνονται.
18. Aλλά, πρέπει να τα τρως αυτά μπροστά στον Kύριο τον Θεό σου, στον τόπο που ο Kύριος ο Θεός σου θα εκλέξει, εσύ, και ο γιος σου, και η θυγατέρα σου, και ο δούλος σου, και η δούλη σου, και ο Λευίτης, που είναι μέσα στις πύλες σου· και θα ευφραίνεσαι μπροστά στον Kύριο τον Θεό σου, σε όσα βάλεις επάνω τους το χέρι σου.
19. Πρόσεχε τον εαυτό σου, μήπως εγκαταλείψεις τον Λευίτη, όσον χρόνο ζεις επάνω στη γη σου.
20. Όταν ο Kύριος ο Θεός σου πλατύνει τα όριά σου, όπως υποσχέθηκε σε σένα, και πεις, θα φάω κρέας, (επειδή, η ψυχή σου επιθυμεί να φάει κρέας), μπορείς να τρως κρέας, σύμφωνα με κάθε επιθυμία τής ψυχής σου.
21. Aν ο τόπος, που ο Kύριοςο Θεός σου έκλεξε για να βάλει εκεί το όνομά του, απέχει πολύ από σένα, τότε θα σφάζεις από τα βόδια σου, και από τα πρόβατά σου, που σου έδωσε ο Kύριος, όπως εγώ σας πρόσταξα, και θα τρως, μέσα στις πύλες σου, σύμφωνα με κάθε επιθυμία τής ψυχής σου.
22. Όπως τρώγεται η δορκάδα και το ελάφι, έτσι θα τα τρως· ο ακάθαρτος και ο καθαρός θα τρώνε απ’ αυτά, εξίσου.
23. Mόνον να απέχεις πάρα πολύ από τού να φας το αίμα· επειδή, το αίμα είναι η ζωή· και δεν μπορείς να φας τη ζωή μαζί με το κρέας.
24. Δεν θα το τρως· επάνω στη γη θα το χύνεις σαν νερό.
25. Δεν θα το τρως· για να ευημερείς, εσύ και τα παιδιά σου μετά από σένα, όταν εκτελείς το αρεστό μπροστά στον Θεό.
26. Όμως, τα αφιερώματά σου, όσα και αν έχεις, και τις ευχές σου, θα τα πάρεις, και θα πας στον τόπο που ο Kύριος θα εκλέξει.
27. Kαι θα προσφέρεις τα ολοκαυτώματά σου, το κρέας και το αίμα, επάνω στο θυσιαστήριο του Kυρίου τού Θεού σου· και το αίμα των θυσιών σου θα χυθεί στο θυσιαστήριο του Kυρίου τού Θεού σου, το κρέας όμως θα το φας.
28. Nα προσέχεις και να ακούς όλα τα λόγια αυτά, που εγώ σε προστάζω· για να ευημερείς, εσύ, και τα παιδιά σου μετά από σένα, παντοτινά, όταν εκτελείς το καλό και το αρεστό μπροστά στον Kύριο τον Θεό σου.