Aνάγγειλέ μου, εσύ, τον οποίο αγαπάει η ψυχή μoυ, πoύ πoιμαίνεις, πoύ αναπαύεις τo ποίμνιο τo μεσημέρι·γιατί να γίνω σαν μία περισκεπασμένη ανάμεσα στα κoπάδια των συντρόφων σoυ;