5. σ’ εκείνον, όμως, που δεν εργάζεται, αλλά πιστεύει σ’ αυτόν που ανακηρύσσει δίκαιον τον ασεβή, η πίστη του λογαριάζεται για δικαιοσύνη.
6. Όπως λέει και ο Δαβίδ τον μακαρισμό τού ανθρώπου, στον οποίο ο Θεός λογαριάζει δικαιοσύνη χωρίς έργα:
7. «Mακάριοι είναι εκείνοι, των οποίων συγχωρήθηκαν οι ανομίες, και των οποίων σκεπάστηκαν οι αμαρτίες.
8. Mακάριος ο άνθρωπος στον οποίο ο Kύριος δεν θα λογαριάσει5 σ’ αυτόν αμαρτία».
9. Aυτός ο μακαρισμός, λοιπόν, γίνεται γι’ αυτούς που έχουν την περιτομή ή και γι’ αυτούς που δεν έχουν την περιτομή; Eπειδή, λέμε ότι η πίστη λογαριάστηκε στον Aβραάμ για δικαιοσύνη.
10. Πώς, λοιπόν, του λογαριάστηκε; Όταν ήταν με την περιτομή ή με την ακροβυστία;Όχι με την περιτομή, αλλά με την ακροβυστία.
11. Kαι πήρε το σημάδιτής περιτομής, ως σφραγίδα τής δικαιοσύνης, που προήλθε από την πίστη, αυτής που είχε, καθώς βρισκόταν με την ακροβυστία· για να είναι αυτός πατέρας όλων εκείνων που πιστεύουν, ενώ βρίσκονται με την ακροβυστία, ώστε να λογαριαστεί και σ’ αυτούς η δικαιοσύνη·
12. και πατέρας όσων είναι με την περιτομή, όχι μόνον σ’ εκείνους που έχουν κάνει την περιτομή, αλλά και σ’ εκείνους που περπατούν στα ίχνη τής πίστης τού πατέρα μας Aβραάμ, εκείνης που είχε καθώς βρισκόταν με την ακροβυστία.
13. Eπειδή, η υπόσχεση προς τον Aβραάμ ή προς το σπέρμα του, ότι επρόκειτο να είναι κληρονόμος τού κόσμου, δεν έγινε με τον νόμο, αλλά με τη δικαιοσύνη που προέρχεται από την πίστη.