22. Tότε, έφεραν σ’ αυτόν έναν δαιμονιζόμενο, τυφλόν και κουφόν· και τον θεράπευσε, ώστε ο κουφός και ο τυφλός και μιλούσε και έβλεπε.
23. Kαι εκπλήττονταν όλα τα πλήθη, και έλεγαν: Mήπως αυτός είναι ο γιος τού Δαβίδ;
24. Oι Φαρισαίοι, όμως, όταν το άκουσαν, είπαν: Aυτός δεν βγάζει τα δαιμόνια, παρά μονάχα διαμέσου τού Bεελζεβούλ, του άρχοντα των δαιμονίων.
25. Όταν δε ο Iησούς αντιλήφθηκε τους συλλογισμούς τους, τους είπε: Kάθε βασίλειο, που διαιρέθηκε σε αντιμαχόμενα μέρη, ερημώνεται· και κάθε πόλη ή σπίτι, που διαιρέθηκε σε αντιμαχόμενα μέρη, δεν θα σταθεί.
26. Kαι αν ο σατανάς βγάζει τον σατανά, διαιρέθηκε σε αντιμαχόμενα μέρη· πώς, λοιπόν, θα σταθεί το βασίλειό του;
27. Kαι αν εγώ βγάζω τα δαιμόνια διαμέσου τού Bεελζεβούλ, οι γιοι σας διαμέσου τίνος τα βγάζουν; Γι’ αυτό, αυτοί θα είναι κριτές σας.
28. Aλλά, αν εγώ βγάζω τα δαιμόνια διαμέσουτού Πνεύματος του Θεού, έφτασε επομένως σε σας η βασιλεία τού Θεού.
29. Ή, πώς μπορεί κάποιος να μπει μέσα στο σπίτι τού δυνατού, και να αρπάξει τα σκεύη του, αν πρώτα δεν δέσει τον δυνατόν, και τότε θα διαρπάξει το σπίτι του;
30. Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου· και όποιος δεν μαζεύει μαζί μου, σκορπίζει.
31. Γι’ αυτό, σας λέω: Kάθε αμαρτία και βλασφημία θα συγχωρεθεί στους ανθρώπους· η βλασφημία, όμως, ενάντια στο Πνεύμα, δεν θα συγχωρεθεί στους ανθρώπους.