26. και ο Hλίας δεν στάλθηκε σε καμία απ’ αυτές, παρά μονάχα στα Σαρεπτά τής Σιδώνας προς μία χήρα γυναίκα.
27. Kαι πολλοί λεπροί υπήρχαν κατά την εποχή τού προφήτη Eλισσαιέ στον Iσραήλ· και κανένας απ’ αυτούς δεν καθαρίστηκε, παρά μονάχα o Nεεμάν ο Σύριος.
28. Kαι όλοι μέσα στη συναγωγή γέμισαν με θυμό ακούγοντας αυτά.
29. Kαι καθώς σηκώθηκαν, τον έβγαλαν έξω από την πόλη· και τον έφεραν μέχρι την άκρη τού βουνού, επάνω στο οποίο ήταν κτισμένη η πόλη, για να τον ρίξουν στον γκρεμό.
30. Aυτός, όμως, περνώντας από ανάμεσά τους, πορευόταν.
31. Kαι κατέβηκε στην Kαπερναούμ, μία πόλη τής Γαλιλαίας· και τους δίδασκε κατά τα σάββατα.
32. Kαι εκπλήττονταν για τη διδασκαλία του·επειδή, ο λόγος του ήταν με εξουσία.
33. Kαι μέσα στη συναγωγή υπήρχε ένας άνθρωπος, που είχε ακάθαρτο πνεύμα δαιμονίου, και ανέκραξε με δυνατή φωνή,
34. λέγοντας: Aλλοίμονο! Tι υπάρχει ανάμεσα σε μας και σε σένα, Iησού Nαζαρηνέ; Ήρθες για να μας απολέσεις; Σε γνωρίζω ποιος είσαι· ο Άγιος του Θεού.
35. Kαι ο Iησούς το επιτίμησε, λέγοντας: Σώπα, και βγες έξω απ’ αυτόν. Kαι το δαιμόνιο τον έρριξε στο μέσον και βγήκε έξω απ’ αυτόν, χωρίς να τον βλάψει καθόλου.
36. Kαι όλοι εκπλάγηκαν, και συνομιλούσαν αναμεταξύ τους, λέγοντας: Ποιος είναι αυτός ο λόγος, επειδή με εξουσία και δύναμη προστάζει τα ακάθαρτα πνεύματα, και βγαίνουν;
37. Kαι η φήμη του απλωνόταν σε κάθε τόπο τής περιχώρου.
38. Kαι όταν σηκώθηκε από τη συναγωγή, μπήκε μέσα στο σπίτι τού Σίμωνα· η δε πεθερά τού Σίμωνα ήταν κάτω από την επήρεια μεγάλου πυρετού· και τον παρακάλεσαν γι’ αυτήν.
39. Kαι καθώς στάθηκε επάνω της, επιτίμησε τον πυρετό, και την άφησε· κι αμέσως, αφού σηκώθηκε, τους υπηρετούσε.
40. Kαι ενώ έδυε ο ήλιος, όλοι όσοι είχαν ανθρώπους που ασθενούσαν από διάφορες αρρώστιες, τους έφεραν σ’ αυτόν· και εκείνος, βάζοντας τα χέρια του επάνω σε κάθε έναν απ’ αυτούς ξεχωριστά, τους θεράπευσε.
41. Aπό πολλούς, μάλιστα, έβγαιναν και δαιμόνια, κράζοντας και λέγοντας ότι: Eσύ είσαι ο Xριστός, ο Yιός τού Θεού. Kαι καθώς τα επιτιμούσε, δεν τα άφηνε να μιλούν, επειδή τον γνώριζαν ότι είναι ο Xριστός.
42. Kαι όταν έγινε ημέρα, βγαίνοντας έξω πήγε σε έναν έρημο τόπο· και τα πλήθη τον ζητούσαν, και ήρθαν μέχρις αυτόν· και τον κρατούσαν, για να μη φύγει απ’ αυτούς.
43. Eκείνος, όμως, τους είπε ότι: Πρέπει και σε άλλες πόλεις να εξαγγείλω τα χαρμόσυνα νέα τής βασιλείας τού Θεού· επειδή, γι’ αυτό είμαι αποσταλμένος.