19. Ν’ αναλογίζομαι τη θλίψη και την ταλαιπωρία μουείναι δηλητήριο και χολή.
20. Αδιάκοπα τα σκέφτομαι και θλίβεται η ψυχή μου.
21. Μα η ελπίδα έρχεται ετούτο όταν θυμάμαι:
22. πως του Κυρίου η ευσπλαχνία δεν εξαντλήθηκε,ούτε και τέλειωσε το έλεός του.
23. Την κάθε αυγή ξαναγεννιούνται·κι είν’ η πιστότητά του απέραντη.
24. Είπα: «Ο Κύριος για μένα είναι το παν,γι’ αυτό και θα ’χω την ελπίδα μου σ’ αυτόν».
25. Ο Κύριος είναι καλός σ’ όποιον τον εμπιστεύεται,σ’ αυτόν που τον αναζητάει.