12. Ενώ είν’ ακόμα πάνω στον ανθό τουκαι πριν να ’ρθεί ο καιρός του να το κόψουνε,χωρίς νερό ξεραίνεταιπριν από κάθε άλλο χορτάρι.
13. Έτσι συμβαίνει και σ’ εκείνους όλουςπου το Θεό ξεχνούν·και χάνεται του ασεβή η ελπίδα.
14. Η σιγουριά του είναι μια λεπτή κλωστή,είν’ η ελπίδα του ιστός αράχνης.
15. Αν στηριχτεί ο ασεβής στο νήμα της αράχνηςνα τον κρατήσει δεν μπορεί·κι αν γαντζωθεί απάνω τουεκείνο δεν θ’ αντέξει.
16. Να τον, ο ασεβής, στον ήλιο αντίκρυ, όλο χυμούς,μέσα στον κήπο απλώνει τα κλαδιά του.
17. Τυλίγονται στις πέτρες πάνω οι ρίζες τουκαι βρίσκει στήριγμα ανάμεσα στους βράχους.
18. Μ’ αν τον απομακρύνουν απ’ τον τόπο του,κανείς δε θα μπορεί να πειπού ήταν φυτεμένος.
19. Τέτοια είν’ η μοίρα καθώς βλέπεις, του ασεβή·κι εκεί στη θέση του άλλοι θα βλαστήσουν.
20. Μα δε θ’ αφήσει ο Θεόςποτέ τον ευσεβή,ενώ βοήθεια στους κακούςδεν πρόκειται να δώσει.
21. Θα φέρει ο Θεός ξανάτο γέλιο, Ιώβ, στα χείλη σου!Το στόμα σου θα το γεμίσεικραυγές χαράς.
22. Αυτοί όμως που σε μισούν θα καταντροπιαστούνε·κι η κατοικία των ασεβώναύριο θα χαθεί.