7. Είναι η ράχη του όλη καμωμένηαπό ασπίδες στερεές,σφιχτά συγκολλημένες, αδιαπέραστες.
8. Η καθεμιά προσαρμοσμένη με την άλληέτσι που μήτε αέρας να μπορείανάμεσά τους να περάσει.
9. Η μια ενωμένη με την άλλη τόσο σφιχτάπου τίποτα να μην μπορεί να τις χωρίσει.
10. Στο φτέρνισμα του κροκοδείλου λαμπυρίζουν τα νερά στο φως,σαν την αυγή διάπυρα είν’ τα μάτια του.
11. Φλόγινες γλώσσες ξεπηδούν από το στόμα τουκι εκσφενδονίζονται δεμάτια σπίθες.
12. Αχνός απ’ τα ρουθούνια του σκορπιέταισαν από χύτρα που κοχλάζειή από λέβητα.
13. Τόσο είν’ η ανάσα του καυτή που ανάβει κάρβουνα·από το στόμα του πηδάνε φλόγες.