13. τη νύχτα μέσα στ’ όνειρο,που οι λογισμοί μπερδεύονταικι ο λήθαργος θανατερά τυλίγει τους ανθρώπους.
14. Φρίκη και τρόμος με κυρίεψεκι έτρεμε όλο το κορμί μου.
15. Φύσημα αχνό από το πρόσωπό μου πέρασε,μ’ έκανε σύγκορμο ν’ ανατριχιάσω.
16. Στάθηκε μπρος μου μια μορφή,που δεν μπορούσα να την καθορίσω·κι ύστερα από μικρή σιωπή άκουσα τη φωνή της:
17. «Τάχα είναι δίκαιος ο θνητός μπρος στο Θεό;Είναι άμεμπτος ο άνθρωπος μπρος στο δημιουργό του;
18. Αφού ο Θεός δεν εμπιστεύεταιούτε και τους αγγέλους τουκαι βρίσκει σφάλματα ακόμα και σ’ εκείνους,
19. πόσο μάλλον σ’ αυτά τα χωματένια πλάσματα,που προέρχονται από τη γηκαι που μπορούν να πατηθούνσαν τα σκουλήκια,
20. που μέσα σε μια μέρα μπορούν ν’ αφανιστούν,για πάντα να χαθούν,χωρίς κανείς να το προσέξει!
21. Ο Θεός δίνει τέλος στη ζωή τους·πεθαίνουν και δεν ξέρουνε το πως».