1. Τότε πήρε το λόγο ο Ελιφάζ ο Ταιμανίτης και είπε:
2. Αν σου μιλήσω, μήπως σε λυπήσω;Ύστερα απ’ όσα είπες,δεν το αντέχω να σιωπώ!
3. Εσύ νουθέτησες πολλούςκαι χέρια ασθενικά δυνάμωσες.
4. Τα λόγια σου στήριζανεκείνους που σκοντάφταν,και τόνωναν τα γόνατα που λύγιζαν.
5. Μα τώρα που ήρθε η σειρά σου,εσύ δειλιάζεις!Οι συμφορές σ’ αγγίξανε και τρόμαξες.
6. Η ευσέβειά σου δεν σου δίνει στήριγμα;και η άμεμπτη ζωή σουδεν σου προσθέτει ελπίδα;
7. Μήπως θυμάσαι κάποιον αθώο που να χάθηκε,ή κάποιους τίμιουςπου να εξολοθρευτήκαν;
8. Εγώ το ’χω παρατηρήσει:όσοι καλλιεργούν την αδικίακαι σπέρνουνε τη συμφορά,αυτοί αδικία και συμφορά θερίζουν.