5. Βροντά ο Θεός με τη φωνή του θαυμαστά,κάνει έργα μεγαλόπρεπαπου δε χωρούν στο νου μας.
6. Στο χιόνι λέει: «Πέσε στη γη»και στη βροχή, στην μπόρα:«Πέσε μ’ ορμή».
7. Έτσι τα έργα των ανθρώπων αναστέλλει,ώστε ν’ αναγνωρίσουν όλοι οι άνθρωποι το έργο του.
8. Ακόμη και τ’ αγρίμια γυρεύουν καταφύγιοκαι συμμαζεύονταιμες στις σπηλιές τους.
9. Από το νότο έρχονται της καταιγίδας οι άνεμοικι απ’ το βορρά η παγωνιά.
10. Απ’ του Θεού το φύσημα δημιουργείται ο πάγοςκαι του νερού σκληραίνει η επιφάνεια.
11. Φορτώνει ατμούς τα σύννεφακαι τα σκορπίζει αστραπές γεμάτα.
12. Καθώς τα κατευθύνει περιφέρονται,για να εκτελέσουν ό,τι τα προστάζει,παντού πάνω στην όψη όλης της γης.
13. Και στέλνει τη βροχή στη γη,άλλοτε για να τιμωρήσει τους ανθρώπουςκι άλλοτε πάλι για να τους δείξει την καλοσύνη του.
14. Ετούτα πρόσεξέ τα, Ιώβ,στάσου και σκέψου του Θεού τα θαύματα:
15. Ξέρεις πώς ο Θεός τα διατάζει,πώς κάνει από τα σύννεφανα λάμψουν αστραπές;
16. Ξέρεις πώς ταξιδεύουνε μετέωρα τα σύννεφα,το θαύμα αυτό της τέλειας σοφίας του Θεού;
17. Εσύ νιώθεις καλόβολα μες στα ζεστά τα ρούχα σου,όταν η ατμόσφαιρα της γηςμε τη νοτιά γίνεται πνιγηρή.
18. Μήπως μαζί του τέντωνες το θόλο τον ουράνιο,που ’ναι σκληρός καθώς χυτός,μεταλλικός καθρέφτης;
19. Μάθε μας τι ’ναι μπορετό να πούμε στο Θεό;Βέβαια, τίποτ’ αξιόλογο,γιατί είν’ ο νους μας στο σκοτάδι.
20. Θα πρέπει να ειδοποιηθείόταν εγώ θελήσω να μιλήσω;Θα πρέπει να του το πει κάποιος,για να το μάθει;
21. Πολλές φορές το φως δε φτάνει ως εμάς,γιατί πυκνά τα σύννεφα το κρύβουν.Μα ξάφνου ο άνεμος φυσά και μονομιάςο ουρανός ανοίγει.
22. Απ’ το βορρά έρχεται φως λαμπρό·φοβερή λάμψη το Θεό τον περιβάλλει.