8. Άνθρωποι ποταποί και κακοφημισμένοι,αποδιωγμένοι από τη χώρα μακριά.
9. Μα να που τώρα μ’ έκαναν τραγούδι περιπαιχτικόκαι θέμα για να συζητούνκαι να χλευάζουν.
10. Μ’ αποστροφή με βλέπουν, μ’ αποφεύγουνκαι δε διστάζουν να με φτύσουν κατά πρόσωπο.
11. Χαλάρωσε του τόξου μου τη χορδή ο Θεός,μ’ άφησε ανυπεράσπιστον·γι’ αυτό κι εκείνοι καταπάνω μουαχαλίνωτοι ορμήσαν.
12. Το φιδομάνι με χτυπάει κατακέφαλα,με αναγκάζουνε να υποχωρήσω·για να μ’ εξουθενώσουνπροχώματα ετοιμάζουνε.
13. Όλες τις διεξόδους μου τις έκοψανκαι προσπαθούνε να με καταστρέψουνχωρίς να ’χουν ανάγκηνα τους βοηθά κανείς.
14. Χύνονται απ’ των οχυρών μου τις ρωγμέςκι ορμούν απάνω μουμέσ’ από τα ερείπια.
15. Ο φόβος με κυρίεψε·έφυγε σαν ανέμου φύσημα η αξιοπρέπειά μουκαι πέρασε η ευτυχία μου σαν σύννεφο.
16. Και τώρα πλησιάζω να πεθάνω·της δυστυχίας οι μέρες με πολιορκούν.
17. Τη νύχτα οι πόνοι διαπερνούν τα κόκαλά μουπου λες και θέλουναπ’ το σώμα μου να βγουν·τα νεύρα μου δεν βρίσκουν ησυχία.
18. Ο Θεός με άδραξε από το ρούχο μου,με σφίγγει καθώς το περιλαίμιο του χιτώνα μου.
19. Μέσα στη λάσπη μ’ έριξεκι έγινα σαν το χώμα και τη στάχτη.
20. Θεέ μου, σου φωνάζω, μα συ δεν μου αποκρίνεσαι·μπροστά σου στέκομαι,μα εσύ με τη ματιά σου με καρφώνεις.
21. Έγινες ανελέητος για μένακαι με χτυπάς με της γροθιάς σου όλη τη δύναμη.
22. Μ’ αφήνεις να με πάρει στην ορμή του ο άνεμος,να με συντρίψειη μανιασμένη καταιγίδα.
23. Το ξέρω πως στο θάνατο με φέρνεις,στον τόπο της συνάντησης όλων των ζωντανών.