12. Γιατί βρεθήκαν γόνατα να με δεχτούν,μαστοί για να θηλάσω;
13. Θα ’μουνα τώρα ήσυχος στον τάφο μου·θα κοιμόμουν και θ’ αναπαυόμουνα
14. αντάμα με τους βασιλιάδεςκαι με τους άρχοντες της γης,που βάζανε για χάρη τους να χτίζουν πυραμίδες.
15. Θα ήμουν με τους ηγεμόνες που είχαν άφθονο χρυσάφι,που με ασήμι γέμισαντους νεκρικούς θαλάμους τους.
16. Ή πάλι σαν καταχωμένο έκτρωμαδε θα υπήρχα·καθώς τα βρέφη που δεν είδανε το φως.
17. Στον τάφο οι ασεβείς παύουν να κάνουν το κακό·εκεί βρίσκουν κι οι κουρασμένοι ανάπαυση.
18. Βρίσκουν την ησυχία τους και οι δεσμώτες,χωρίς ν’ ακούνε των φυλάκων τις φωνές.
19. Εκεί αντάμα βρίσκονται κι ο άσημος κι ο ξακουστός,κι ο δούλος είναι ελεύθεροςαπό τον κύριό του.
20. Γιατί να συνεχίζει ο κουρασμένοςνα βλέπει της ζωής το φως;Γιατί σε μάκρος να τραβάη ζωή των πικραμένων;
21. Καρτερούν το θάνατοκι αυτός δεν έρχεταικαι τον γυρεύουν πιότεροκι από κρυμμένο θησαυρό.
22. Θα ’ταν πανευτυχείς, θα ’ταν πασίχαροιαν βρίσκαν έναν τάφο.
23. Γιατί να ζει ο άνθρωποςπου στα τυφλά βαδίζει,που σ’ αδιέξοδοτον έχει φέρει ο Θεός;
24. Έχω τροφή τους στεναγμούςκαι σαν νερό ξεχύνονται οι κραυγές μου·
25. εκείνο που φοβόμουνα με χτύπησε·κι εκείνο που με τρόμαζε, με βρήκε.
26. Δεν έχω ειρήνη ούτ’ ησυχίαούτ’ ανάπαυση·μονάχα ταραχή.