6. Όταν το σκέφτομαι τα γόνατά μου λύνονταικαι φρίκη με κυριεύει.
7. Γιατί ο Θεός αφήνει να ζουν οι ασεβείς,να φτάνουν ως τα γερατειάκαι τ’ αγαθά τους να πληθαίνουν;
8. Βλέπουνε να στεριώνουνε μαζί τους τα παιδιά τους,να μεγαλώνουν μπρος στα μάτια τουςτα εγγόνια τους.
9. Ζούνε στα σπίτια τους σιγουρεμένα, δίχως φόβο,και το μαστίγιο του Θεούδεν πέφτει πάνω τους.
10. Πάντα είναι σφριγηλός και γόνιμος ο ταύρος τους·η αγελάδα τους χωρίς αποβολές γεννάει.
11. Αφήνουνε να τρέχουν λεύτερα τα παιδιά τουςσαν τα πρόβατακι ολόχαρα χορεύουνε τα νιάτα.
12. Τραγούδια λέν’ με τύμπανα και με κιθάρες,και με τον ήχο της φλογέρας χαίρονται.
13. Περνούν ευτυχισμένα τη ζωή τουςκι ανώδυνα πεθαίνουν μέσα σε μια στιγμή.
14. Ωστόσο λένε στο Θεό: «Άσε μας ήσυχους!Δε θέλουμε να μάθουμε το θέλημά σου.
15. Τόσο είσαι παντοδύναμος ώστε να σε υπακούμε;Τι θα κερδίσουμε σ’ εσένααν προσευχόμαστε;»
16. Θαρρούνε πως η ευτυχία είναι στο χέρι τους.Μακριά από μένα, ωστόσο, τέτοιου είδους λογισμοί.
17. Είδες ποτέ να σβήνει το λυχνάριτης ζωής των ασεβών;είδες ποτέ να τους χτυπήσει δυστυχία;Πότε τους ετιμώρησε μες στο θυμό του ο Θεός;
18. Πότε γίνανε τάχα σαν άχυρο στον άνεμο;πότε σαν να ’ταν σκύβαλατους άρπαξε η καταιγίδα;