13. Περνούν ευτυχισμένα τη ζωή τουςκι ανώδυνα πεθαίνουν μέσα σε μια στιγμή.
14. Ωστόσο λένε στο Θεό: «Άσε μας ήσυχους!Δε θέλουμε να μάθουμε το θέλημά σου.
15. Τόσο είσαι παντοδύναμος ώστε να σε υπακούμε;Τι θα κερδίσουμε σ’ εσένααν προσευχόμαστε;»
16. Θαρρούνε πως η ευτυχία είναι στο χέρι τους.Μακριά από μένα, ωστόσο, τέτοιου είδους λογισμοί.
17. Είδες ποτέ να σβήνει το λυχνάριτης ζωής των ασεβών;είδες ποτέ να τους χτυπήσει δυστυχία;Πότε τους ετιμώρησε μες στο θυμό του ο Θεός;
18. Πότε γίνανε τάχα σαν άχυρο στον άνεμο;πότε σαν να ’ταν σκύβαλατους άρπαξε η καταιγίδα;
19. Εσείς λέτε πως ο Θεός φυλάει για τα παιδιάτην τιμωρία που ταιριάζει στον πατέρα.Αλλά δεν είν’ αυτό σωστό.Όχι! Ο ίδιος ο ένοχος, πρέπει να τιμωρείται·για να του γίνει μάθημα.
20. Να δει με τα ίδια του τα μάτιατην καταστροφή του,κι απ’ την οργήτου Παντοδύναμου να πιει.