1. Μετά μίλησε ο Βιλδάδ, ο Σουχίτης.
2. Ως πότε εσείς δε θα μιλάτε;Σκεφτείτε, ώστε να μιλήσουμε κι εμείς μετά.
3. Γιατί ο Ιώβ σαν ζώα να μας βλέπει;Μήπως κι εσείς θαρρείτεπως είμαστε ανόητοι;
4. Εσύ, Ιώβ, τον εαυτό σου μόνοβλάφτεις με τη μανία σου.Θέλεις ν’ αποδειχτεί το δίκιο σουακόμα κι όλη αν χρειαστεί να ερημωθεί η γη,να μετατοπιστούν οι βράχοι.
5. Είναι αλήθεια πως το φως σβήνει του ασεβήκι η φλόγα πια δε λάμπει στο παραγώνι του.
6. Η φλόγα της ζωής του λιγοστεύει στο λυχνάρικάτω απ’ τη στέγη του,όμοια τελειώνει κι η ευτυχία του.
7. Η άλλοτε σίγουρη περπατησιά του ταλαντεύεται,πάνω στα ίδια του τα σχέδια ο ασεβής σκοντάφτει.