1. Μετά μίλησε ο Βιλδάδ, ο Σουχίτης.
2. Ως πότε εσείς δε θα μιλάτε;Σκεφτείτε, ώστε να μιλήσουμε κι εμείς μετά.
3. Γιατί ο Ιώβ σαν ζώα να μας βλέπει;Μήπως κι εσείς θαρρείτεπως είμαστε ανόητοι;
4. Εσύ, Ιώβ, τον εαυτό σου μόνοβλάφτεις με τη μανία σου.Θέλεις ν’ αποδειχτεί το δίκιο σουακόμα κι όλη αν χρειαστεί να ερημωθεί η γη,να μετατοπιστούν οι βράχοι.
5. Είναι αλήθεια πως το φως σβήνει του ασεβήκι η φλόγα πια δε λάμπει στο παραγώνι του.
6. Η φλόγα της ζωής του λιγοστεύει στο λυχνάρικάτω απ’ τη στέγη του,όμοια τελειώνει κι η ευτυχία του.
7. Η άλλοτε σίγουρη περπατησιά του ταλαντεύεται,πάνω στα ίδια του τα σχέδια ο ασεβής σκοντάφτει.
8. Τα πόδια του τον φέρνουν μες σε δίχτυα,κι ίσια πηγαίνει μες στα βρόχια να πιαστεί.
9. Το δόκανο απ’ τη φτέρνα τον αρπάζεικαι τον κρατάει σφιχτά η θηλιά τον ασεβή.
10. Στη γη κρυμμένο είν’ το σκοινίπου θα τον πιάσεικαι στο στρατί του μια παγίδα τον καρτερεί.
11. Ολόγυρά του φόβοι τον τρομάζουνκαι καταπόδι τον κυνηγούν.
12. Αυτός, που ήταν δυνατός,τώρα είναι πεινασμένος·πλάι του στέκει η αθλιότητα.