20. Σ’ όλη του τη ζωή ο καταπιεστήςαπό το φόβο τρέμει,σαν σκέφτεται την τελευταία μέρα του.
21. Τρόμου φωνές μέσα στ’ αυτιά του ηχούν·κι ενώ έχει ειρήνη,βλέπει να πέφτει πάνω του ο εξολοθρευτής.
22. Για να ξεφύγει απ’ το σκοτάδι δεν το ελπίζει·βλέπει κιόλας το ξίφοςπάνω από το κεφάλι του να κρέμεται.
23. Βλέπει το σώμα του να γίνεταιτου γυπαετού τροφή,ξέρει πως είναι έτοιμος για την καταστροφή.Του σκοταδιού η μέρατον παραλύει,
24. η θλίψη κι η αγωνία τον τρομάζουν.Πάνω του ορμούν καθώς ο βασιλιάςπου είν’ έτοιμος για μάχη.
25. Αυτή είν’ η μοίρα του ανθρώπουπου τη γροθιά του υψώνει στο Θεόκαι προκαλεί τον Παντοδύναμο.