4. Αλλά εσύ πρέπει να το ξέρειςπως ο άνθρωπος είν’ ακάθαρτος.Και πως τίποτα καθαρόδεν προέρχεται απ’ αυτόν.
5. Αφού οι μέρες του είναι μετρημένες,κι αριθμημένοι από σένα οι μήνες του,αφού του έβαλες όριαπου να τα ξεπεράσει δεν μπορεί!
6. Πάρε απ’ αυτόν το βλέμμα σουγια να μπορέσει να ησυχάσει,άσ’ του αυτή την ελάχιστη χαρά μες στη ζωή.
7. Ελπίδα έχει ακόμα κι ένα δέντρο όταν κοπεί,πως θα ξαναβλαστήσεικαι πως ποτέ δε θα του λείψουν οι τρυφεροί βλαστοί.
8. Ακόμη κι αν η ρίζα του γεράσει μες στη γηκαι νεκρωθεί το κούτσουρομέσα στο χώμα,
9. μόλις νιώσει νερό, θ’ αναβλαστήσει,και σαν το νιόφυτο θα βγάλει νέα κλαδιά.
10. Μα ο άνθρωπος πεθαίνει,κι ετούτο είναι το τέλος του·όταν το πνεύμα του τ’ αφήσει,αυός πού θα βρεθεί;
11. Μπορεί μια μέρα τα νερά από τη λίμνη να χαθούνε,και να στερέψουν τα ποτάμια,να ξεραθούν.
12. Αλλά ο άνθρωπος πεθαίνεικαι δεν ξανασηκώνεται.Πιο εύκολο είν’ ο ουρανός να εξαφανιστείπαρά ένας πεθαμένος να ξυπνήσεικι από τον ύπνο του να σηκωθεί.