2. Σαν το λουλούδι ανθίζεικαι έπειτα μαραίνεται·φεύγει και χάνεται σαν τη σκιά.
3. Κι όλα αυτά Κύριε, εσύ, τα παρακολουθείς!Και με τραβάς σε δίκη να με κρίνεις!
4. Αλλά εσύ πρέπει να το ξέρειςπως ο άνθρωπος είν’ ακάθαρτος.Και πως τίποτα καθαρόδεν προέρχεται απ’ αυτόν.
5. Αφού οι μέρες του είναι μετρημένες,κι αριθμημένοι από σένα οι μήνες του,αφού του έβαλες όριαπου να τα ξεπεράσει δεν μπορεί!
6. Πάρε απ’ αυτόν το βλέμμα σουγια να μπορέσει να ησυχάσει,άσ’ του αυτή την ελάχιστη χαρά μες στη ζωή.
7. Ελπίδα έχει ακόμα κι ένα δέντρο όταν κοπεί,πως θα ξαναβλαστήσεικαι πως ποτέ δε θα του λείψουν οι τρυφεροί βλαστοί.
8. Ακόμη κι αν η ρίζα του γεράσει μες στη γηκαι νεκρωθεί το κούτσουρομέσα στο χώμα,
9. μόλις νιώσει νερό, θ’ αναβλαστήσει,και σαν το νιόφυτο θα βγάλει νέα κλαδιά.