4. Τι θα μπορούσα ακόμα να ’χα κάνειγι’ αυτό το αμπέλι μουκαι δεν το έκανα;Ενώ περίμενα πως θα ’κανε ωραία σταφύλια,γιατί να κάνει ξινοστάφυλα;
5. Τώρα, λοιπόν, θα σας το πωτι πρόκειται στο αμπέλι μου να κάνω:Το φράχτη του θα βγάλωνα μπούνε ζωντανά να το βοσκήσουνε·τον τοίχο του θα τον γκρεμίσωώστε να ποδοπατηθεί.
6. Θα το αφήσω ν’ αγριέψει·ούτε θα κλαδευτεί ούτε θα σκαφτεί.Θ’ αφήσω να φυτρώσουν μέσα εκείαγκάθια και τριβόλιακαι θα προστάξω ως και τα σύννεφαπάνω του να μη ρίξουνε βροχή.
7. Λαέ του Ισραήλ, εσείς είστε τ’ αμπέλι,που ανήκει στον Κύριο του σύμπαντοςκι εσείς του Ιούδα ο λαόςείστε η φυτεία του η αγαπημένη.Περίμενε από σας αγαθοεργίεςμα να, τώρα παντού αιματοχυσίες·περίμενε ν’ ασκείτε δικαιοσύνημα να, κραυγές για τ’ άδικο κι οδύνη.
8. Αλίμονο σ’ εκείνους που προσθέτουν στο σπίτι τους κι άλλο σπίτι κι ενώνουνε χωράφι με χωράφι, έτσι που πια να μην υπάρχει τόπος για άλλους κι αυτοί να μείνουνε οι μοναδικοί της χώρας κάτοχοι!
9. Στ’ αυτιά μου ηχούν τα λόγια του Κυρίου του σύμπαντος: «Πράγματι, όλα αυτά τα σπίτια θα ερημωθούν, αυτές οι ωραίες και μεγάλες κατοικίες θα μείνουν ακατοίκητες.
10. Δέκα στρέμματα αμπέλι θα βγάζουνε μονάχα έναν κουβά κρασί, δέκα σακιά σπόρου θα δίνουνε στο θερισμό μονάχα ένα σακί».
11. Αλίμονο σ’ εκείνους που απ’ το πρωί νωρίς ορμάνε στο πιοτό και που ως τη νύχτα αργά με το κρασί μεθάνε.
12. Τα όργιά τους τα συνοδεύουνε κιθάρες, άρπες, τύμπανα, φλογέρες και βέβαια κρασί· μα δεν προσέχουν του Κυρίου τις ενέργειες και το έργο που αυτή την ώρα κάνει δεν το βλέπουν.
13. «Γι’ αυτό», λέει ο Κύριος «θα οδηγηθεί ο λαός μου στην αιχμαλωσία γιατί δε θέλει να καταλάβει. Οι άρχοντές του θα υποφέρουν απ’ την πείνα και όλος ο λαός από τη δίψα».