14. Ο Εζεκίας πήρε το γράμμα που του έφεραν οι απεσταλμένοι και το διάβασε. Έπειτα ανέβηκε στο ναό του Κυρίου, το ξετύλιξε ενώπιόν του
15. και προσευχήθηκε μ’ αυτά τα λόγια:
16. «Κύριε του σύμπαντος, Θεέ του Ισραήλ, εσύ που κάθεσαι πάνω στα χερουβίμ, εσύ είσαι ο Θεός, μόνον εσύ, για όλα τα βασίλεια της γης· εσύ δημιούργησες τον ουρανό και τη γη.
17. Άνοιξε, Κύριε, τα μάτια σου και κοίταξε. Γείρε, Κύριε, το αυτί σου κι άκουσε όλα τα λόγια που οι απεσταλμένοι του Σενναχηρίμ, ξεστόμισαν για να προσβάλουν εσένα, τον αληθινό Θεό.
18. Αλήθεια, Κύριε, οι βασιλιάδες της Ασσυρίας εξαφάνισαν τα άλλα έθνη κι ερήμωσαν τις χώρες τους.
19. Έριξαν τους θεούς τους στη φωτιά, γιατί εκείνοι δεν ήτανε θεοί, αλλά ανθρώπινα κατασκευάσματα από ξύλο και πέτρα, και γι’ αυτό μπόρεσαν και τους κατέστρεψαν.
20. Αλλά εσύ, Κύριε Θεέ μας, σώσε μας τώρα απ’ τα νύχια του Σενναχηρίμ, για να μάθουν όλα τα βασίλεια της γης ότι εσύ είσαι ο μόνος Κύριος».
21. Τότε ο Ησαΐας, γιος του Αμώς, έστειλε αυτό το μήνυμα στον Εζεκία: «Ορίστε τι λέει ο Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ: Άκουσα την προσευχή σου σχετικά με το Σενναχηρίμ, βασιλιά της Ασσυρίας.
22. Άκου τώρα τι λέω εγώ, ο Κύριος, εναντίον του:Σε καταφρονεί,σε χλευάζει η παρθένα,η πόλη της Σιών!Σε περιγελάει κουνώντας το κεφάλι τηςη πόλη της Ιερουσαλήμ!
23. Ποιον έβρισες και ποιον βλασφήμησες;Σε ποιον ενάντια τη φωνή σου ύψωσεςκαι τον κοίταξες υπεροπτικά;Ενάντια στον Άγιο Θεό του Ισραήλ!
24. Τους δούλους σου έστειλες να με προσβάλεις,εμένα, τον Κύριο, και είπες:“εγώ με τις πολλές μου άμαξεςσκάλωσα στις βουνοκορφές,στις άκρες του Λιβάνου.Έκοψα τα ψηλά τα κέδρα του,τα πιο όμορφά του κυπαρίσσια,κι έφτασα στην ψηλότερη κορυφή του,στο δάσος του το πιο πυκνό.
25. Πηγάδια έσκαψακι άλλων λαών ήπια νερό·και με τα ίχνη των ποδιών μουξέρανα τα ποτάμια όλα της Αιγύπτου”.
26. Δεν έχεις όμως ακουστά, Σενναχηρίμ,ότι εγώ όλα αυτά τα ετοίμασαεδώ και πολλά χρόνιακαι τα σχεδίασα απ’ τον παλιό καιρό;Τώρα, λοιπόν, τα εκτελώ,για να μπορείς εσύ να κάνεις τις πόλεις τις οχυρωμένεςσωρούς ερείπια.
27. Τρομάξανε οι κάτοικοί τουςκι από το φόβο τους παρέλυσαν·με το χορτάρι μοιάσανε του αγρούκαι με την τρυφερή τη χλόη,με το χορτάρι που φυτρώνει στη σκεπήκαι πριν αναπτυχθεί ξεραίνεται.
28. Ξέρω για σε τα πάντα:Τι κάνεις και πού πας,και τη μανία που σε πιάνει εναντίον μου.
29. Μάνιασες εναντίον μουκι άκουσα τα προσβλητικά σου λόγια.Γι’ αυτό θα σε δαμάσωβάζοντας κρίκο στα ρουθούνια σουκαι μες στο στόμα σου το χαλινάρι μου·και θα σε κάνω να γυρίσεις στην πατρίδα σουαπό το δρόμο που είχες πάρειγια να ’ρθείς.
30. »Και σ’ εσένα, Εζεκία, δίνω αυτό το σημείο: Αυτό το χρόνο και τον επόμενο θα φάτε ό,τι φυτρώνει από μόνο του. Τον τρίτο όμως χρόνο θα σπείρετε και θα θερίσετε, θα φυτέψετε αμπέλια και θα φάτε τον καρπό τους.
31. Όσο για το υπόλοιπο που θα μείνει από τους απογόνους του Ιούδα, θα ριζοβολήσει βαθιά μέσα στη γη και τα κλαδιά του θα γεμίσουν καρπό.
32. Από την Ιερουσαλήμ θα βγει ένας λαός επιζώντων, από το όρος Σιών θ’ ανορθωθούν αυτοί που θα έχουν διασωθεί. Αυτό θα το ’χω κάνει εγώ, ο Κύριος του σύμπαντος, με τη φλογερή αγάπη μου.