10. Λησμόνησες το Θεό, το σωτήρα σου, κι έπαψες πια να σκέφτεσαι το βράχο που σε προστατεύει. Γι’ αυτό φυτεύεις κήπους όμορφους, για να λατρεύεις ξένους θεούς μέσα σ’ αυτούς.
11. Την ίδια μέρα που τους φυτεύεις, εκείνοι μεγαλώνουν, κι απ’ το πρωί ανθούν. Μα δε θα υπάρξει θερισμός όταν θα ’ρθεί του μαρασμού η μέρα και ο καιρός του πόνου του αγιάτρευτου.
12. Αλίμονο! Βουή πλήθους λαών!Βουΐζουνε σαν τη βουή της θάλασσας·θόρυβος των εθνών,βρυχιούνται σαν μανιασμένα κύματα.
13. Τα έθνη μουγκρίζουνσαν το μούγκρισμα των ωκεανών.Αλλά ο Θεός θα τα απειλήσεικαι θ’ απομακρυνθούν καταδιωγμένασαν των βουνών το άχυρο από το φύσημα του αγέρα,καθώς του γαϊδουράγκαθου οι σπόροι απ’ τον ανεμοστρόβιλο.
14. Το βράδυ τρόμος!Πριν ακόμα χαράξειτα έθνη δεν υπάρχουν πια!Αυτή είναι η τύχη εκείνων που μας λεηλατούν·αυτή είναι η μοίρα αυτών που μας ληστεύουν.