7. Επιτέλους ησυχάζει, αναπαύεται όλη η γη,από χαρά πανηγυρίζει!
8. Για το χαμό σου ακόμα και τα κυπαρίσσια χαίρονταικαι του Λιβάνου οι κέδροι.“Από τότε που έπεσες εσύ”, λένε,“δεν έρχεται κανένας πια για να μας κόψει”.
9. »Ο άδης κάτω αναστατώθηκε για σέναπροσμένοντας να σε υποδεχτεί επάξια.Ξεσήκωσε για σένα τους νεκρούς,όλους της γης τους ηγεμόνες.Σήκωσε απ’ τους θρόνους τουςόλους τους βασιλιάδες των εθνών.
10. Όλοι τους παίρνουν το λόγο και σου λένε:“κι εσύ έγινες όπως εμείς αδύναμος,έγινες όμοιος μ’ εμάς”.
11. Το μεγαλείο σου κατέβηκε στον άδηαντάμα με το θόρυβο των μουσικών οργάνων σου.Είναι η σήψη στρώμα σουκαι τα σκουλήκια σκέπασμά σου.
12. »Πώς έπεσες από τον ουρανό,Εωσφόρε, τέκνο της αυγής!Πάνω στη γη συντρίφτηκεςεσύ, που υπέταξες λαούς.
13. Έλεγες μέσα σου:“στον ουρανό θ’ ανέβω,το θρόνο μου θα υψώσωπάνω από τ’ άστρα του Θεού.Θα πάρω θέση πάνω στο βουνό,στο μακρινό βορράπου οι θεοί συνάζονται.
14. Θ’ ανέβω πάνω από τα σύννεφακαι με τον Ύψιστο θα είμαι ίσος”.
15. Μα έπεσες μέσα στον άδη,στης αβύσσου το βυθό.
16. »Όσοι σε βλέπουν έτσι πλαγιασμένονθα καρφώνουν απάνω σου το βλέμμα τους,και δεν θα πιστεύουνε τα μάτια τους.“Αυτός είναι ο άνθρωποςπου έκανε τη γη να τρέμεικαι γκρέμιζε βασίλεια;”θ’ αναρωτιούνται.
17. “Αυτός που ερήμωσε την οικουμένη,τις πόλεις της τις ισοπέδωσεκι ελεύθερους δεν άφηνε ποτέ τους αιχμαλώτους;”
18. Όλοι οι βασιλιάδες των εθνών χωρίς εξαίρεσητιμητικά αναπαύονταιστον τάφο του καθένας.