18. Παράλληλα τους πρότρεψε να ζητήσουν έλεος από το Θεό του ουρανού για να του αποκαλύψει το μυστήριο, ώστε να μην τον σκοτώσουν και μαζί του τους ίδιους και όλους τους άλλους σοφούς της Βαβυλώνας.
19. Πράγματι, την ίδια εκείνη νύχτα αποκαλύφθηκε το μυστήριο στο Δανιήλ με όραμα· κι εκείνος ύμνησε το Θεό του ουρανού
20. μ’ αυτά τα λόγια:«Ευλογημένο να ’ναι αιώνια τ’ όνομα του Θεού,γιατί δική του είναι η σοφία και η δύναμη!
21. Αυτός καιρούς και χρόνους μεταβάλλει,βασιλιάδες κατεβάζει κι ανεβάζει·τη σοφία αυτός δίνει στους σοφούςκαι τη γνώση στους συνετούς.
22. Αυτός φανερώνει τα μύχια, τα κρυφά,γνωρίζει τι συμβαίνει στο σκοτάδι,και φως τον περιβάλλει.
23. Εσένα, Θεέ των προγόνων μου,δοξάζω και υμνώ,γιατί σοφία μου ’δωσες και δύναμηκι ό,τι ζητήσαμε μας το αποκάλυψες,μας φανέρωσες τ’ όνειρο του βασιλιά».
24. Πήγε, λοιπόν, ο Δανιήλ στον Αριώχ, στον οποίον ο βασιλιάς είχε δώσει τη διαταγή να φονεύσει τους σοφούς της Βαβυλώνας, και του είπε: «Μη φονεύσεις τους σοφούς της Βαβυλώνας! Οδήγησέ με μπροστά στο βασιλιά κι εγώ θα του εξηγήσω το όνειρο».