17. Έπειτα πήγε στο σπίτι του και διηγήθηκε στους φίλους του τον Ανανία, το Μισαήλ και τον Αζαρία όλη την ιστορία.
18. Παράλληλα τους πρότρεψε να ζητήσουν έλεος από το Θεό του ουρανού για να του αποκαλύψει το μυστήριο, ώστε να μην τον σκοτώσουν και μαζί του τους ίδιους και όλους τους άλλους σοφούς της Βαβυλώνας.
19. Πράγματι, την ίδια εκείνη νύχτα αποκαλύφθηκε το μυστήριο στο Δανιήλ με όραμα· κι εκείνος ύμνησε το Θεό του ουρανού
20. μ’ αυτά τα λόγια:«Ευλογημένο να ’ναι αιώνια τ’ όνομα του Θεού,γιατί δική του είναι η σοφία και η δύναμη!
21. Αυτός καιρούς και χρόνους μεταβάλλει,βασιλιάδες κατεβάζει κι ανεβάζει·τη σοφία αυτός δίνει στους σοφούςκαι τη γνώση στους συνετούς.
22. Αυτός φανερώνει τα μύχια, τα κρυφά,γνωρίζει τι συμβαίνει στο σκοτάδι,και φως τον περιβάλλει.
23. Εσένα, Θεέ των προγόνων μου,δοξάζω και υμνώ,γιατί σοφία μου ’δωσες και δύναμηκι ό,τι ζητήσαμε μας το αποκάλυψες,μας φανέρωσες τ’ όνειρο του βασιλιά».
24. Πήγε, λοιπόν, ο Δανιήλ στον Αριώχ, στον οποίον ο βασιλιάς είχε δώσει τη διαταγή να φονεύσει τους σοφούς της Βαβυλώνας, και του είπε: «Μη φονεύσεις τους σοφούς της Βαβυλώνας! Οδήγησέ με μπροστά στο βασιλιά κι εγώ θα του εξηγήσω το όνειρο».
25. Ο Αριώχ οδήγησε αμέσως το Δανιήλ στο βασιλιά και του τον παρουσίασε: «Βασιλιά», του είπε, «βρήκα έναν άνθρωπο από τους αιχμαλώτους του Ιούδα, που θα σου εξηγήσει το όνειρο».
26. Τότε εκείνος ρώτησε το Δανιήλ, που ονομαζόταν και Βαλτάσαρ: «Μπορείς να μου φανερώσεις το όνειρο που είδα και να μου πεις την ερμηνεία του;»
27. Ο Δανιήλ απάντησε: «Το μυστήριο που ζήτησες να μάθεις, βασιλιά, δεν μπορούν να σου το φανερώσουν οι σοφοί, οι μάντεις, οι μάγοι και οι αστρολόγοι.