12. Το αμπέλι μου που είναι δικό μουτο φυλάω εγώ.Δικοί σου Σολομώντα οι χίλιοι σίκλοι,και διακόσιοι για κείνουςπου δραγατεύουν τον καρπό.ΕΚΕΙΝΟΣ
13. Εσύ που στα περβόλια κατοικείς,οι σύντροφοι στήνουν αυτίν’ ακούσουν τη φωνή σου.Κάνε να την ακούσω ως κι εγώ.
14. Τρέξε, αγαπημένε μου, και φύγε!Γίνε ζαρκάδι και μικρό ελαφόπουλοστα κορφοβούνια πάνω,’κει που φυτρώνουν τ’ αρωματικά φυτά.