1. Έπειτα ο Τωβίτ κάλεσε το γιο του τον Τωβία και του είπε: «Φρόντισε, παιδί μου, να δώσεις το μισθό του κι ακόμα παραπάνω στον άνθρωπο που σε συνόδεψε».
2. Εκείνος του απάντησε: «Πατέρα, δε χάνω κι αν ακόμα του δώσω τα μισά από κείνα που έφερα,
3. γιατί με οδήγησε σ’ εσένα σώο και αβλαβή, γιάτρεψε τη γυναίκα μου, μου βρήκε τα χρήματά μου και θεράπευσε κι εσένα».
4. Ο γέροντας είπε: «Του ανήκουν».
5. Τότε ο Τωβίας κάλεσε τον άγγελο και του είπε: «Πάρε τα μισά απ’ όλα τα χρήματα που έφερες».
6. Ο άγγελος όμως τους κάλεσε και τους δυο ιδιαιτέρως και τους είπε:«Να δοξάσετε το Θεό κι αυτόν να ευχαριστήσετε· τιμήστε τον και διηγηθείτε την καλοσύνη του μπροστά σ’ όλους τους ανθρώπους, για όλα όσα σας έκανε. Αξίζει να δοξάζετε το Θεό και να διακηρύττετε το όνομά του, να φανερώνετε τα έργα του και ποτέ να μην παύετε να τον ευχαριστείτε.
7. Τα μυστικά του βασιλιά είναι καλό να κρατούνται μυστικά, αλλά τα έργα του Θεού πρέπει να φανερώνονται με κάθε επισημότητα.»Να κάνετε το καλό, και κακό δε θα σας βρει.
8. Καλύτερα να συνοδεύεται η προσευχή με νηστεία, ελεημοσύνες και δικαιοσύνη· καλύτερα να αποκτάς λίγα με τιμιότητα, παρά πολλά με αδικίες· είναι προτιμότερο να κάνεις ελεημοσύνη, παρά να συγκεντρώνεις θησαυρούς.
9. Η ελεημοσύνη σώζει από τον πρόωρο θάνατο και καθαρίζει από κάθε αμαρτία. Αυτοί που κάνουν ελεημοσύνες και δίκαιες πράξεις θα ζήσουν πολλά και ευχάριστα χρόνια·
10. εκείνοι όμως που αμαρτάνουν, λιγοστεύουν τη ζωή τους.
11. »Δε θα σας κρύψω τίποτα. Είπα λοιπόν ότι είναι καλό τα μυστικά του βασιλιά να κρατούνται κρυφά και τα έργα του Θεού να φανερώνονται με κάθε επισημότητα.
12. Και τώρα, όταν προσευχόσουν εσύ Τωβίτ και η νύφη σου η Σάρρα, εγώ έφερνα την προσευχή σας στον άγιο Θεό να τη θυμηθεί· κι όταν εσύ Τωβίτ έθαβες τους νεκρούς, πάλι εγώ σου παραστεκόμουν.
13. Όταν άφηνες το φαγητό σου και σηκωνόσουν να πας να φροντίσεις την ταφή εκείνου του νεκρού κι έκανες το καλό, δεν ξέφευγες από την προσοχή μου· ήμουν εκεί μαζί σου.
14. Και τότε μ’ έστειλε ο Θεός να θεραπεύσω εσένα και τη νύφη σου τη Σάρρα.
15. Εγώ είμαι ο Ραφαήλ, ένας από τους εφτά αγίους αγγέλους που παρουσιάζονται μπροστά στη δόξα του αγίου Θεού, φέρνοντας σ’ αυτόν τις προσευχές των αγίων».
16. Τότε ταράχτηκαν κι οι δυο τους και έπεσαν με το πρόσωπο στη γη, γιατί φοβήθηκαν.
17. Ο άγγελος τους είπε: «Μη φοβάστε· να πάτε στο καλό, και πάντα να δοξάζετε το Θεό.
18. Εγώ δεν ήρθα με δική μου θέληση, αλλά επειδή το ήθελε ο Θεός μας· γι’ αυτό πάντα εκείνον να δοξάζετε.
19. Όλο τον καιρό που σας παρουσιαζόμουν δεν έτρωγα τίποτα ούτε έπινα, αλλά εσείς με βλέπατε σαν σε όραμα.
20. Τώρα λοιπόν ευχαριστήστε το Θεό, γιατί εγώ ανεβαίνω σ’ εκείνον που μ’ έστειλε· και όλα όσα έγιναν γράψτε τα σε βιβλίο».
21. Όταν σηκώθηκαν από το έδαφος, δεν είδαν πια το Ραφαήλ.