17. Κάθε άνθρωπος γερνάει, παλιώνει σαν το ρούχο· ο αιώνιος νόμος είναι να πεθάνεις.
18. Σ’ ένα δέντρο πυκνόφυλλο βλασταίνουν φύλλα, άλλα πέφτουν κι άλλα ξαναφυτρώνουν· έτσι συμβαίνει και με των ανθρώπων τις γενιές· η μια πεθαίνει, γεννιέται η άλλη.
19. Κάθε έργο αφού σαπίσει χάνεται· κι εκείνος που το εργάζεται, μαζί μ’ αυτό θα φύγει.
20. Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που τη σοφία μελετάει και σκέφτεται με σύνεση,
21. που μέσα του στοχάζεται τους δρόμους της και συλλογίζεται τα μυστικά της.
22. Πίσω της τρέχει σαν ανιχνευτής, και στήνει για το διάβα της καρτέρι.
23. Κοιτάζει μέσ’ απ’ τα παραθυρά της και βάζει αυτί στις πόρτες της.
24. Πάει και κατοικεί κοντά στο σπίτι της, πάνω στους τοίχους της στηρίζει τη σκηνή του,
25. κοντά της στήνει τη σκηνή του και μένει μόνιμα σ’ ένα κατάλυμα ευτυχίας·
26. κάτω απ’ την προστασία της βάζει τα παιδιά του και κάτω απ’ τα κλαδιά της καταφεύγει.
27. Τον προστατεύει η σοφία απ’ το λιοπύρι και στη δική της δόξα μέσα κατοικεί.