1. Dös ist y schoon dyr zwaitte Brief, wo i enk schreib, liebe Brüeder. In all zween haan i versuecht, enk mannigs klaarzstölln, däßß wider auf dös Ursprüngliche zruggkemmtß.
2. Denktß an dös, was von de heilign Weissagn schoon von früehers her verkünddt ist, und an s Gebot von n Herrgot und Erloeser, wie s enk enkerne Postln überbrungen habnd.
3. Und zvürderst solltß dös Aine wissn: In dyr Endzeit gaand ain kemmen, wo nix wie spottnd und nix als wie ienerne aignen Begirdn eyn n Kopf habnd. Die huehend aft: