31. D Saunn schallt auf; und er schickt seine Engln aus, däß s seine Dyrkoornen aus dyr gantzn Welt sammlnd hinst eyn s lösste Ögg.
32. Nemtß önn Feignbaaum als Vorbild her: Bal seine Zweig saftig werdnd und austreibnd, wisstß aau, däß dyr Summer naahwendig ist.
33. Netty yso wisstß, wenntß dös allss seghtß, däß s End vor dyr Tür steet.
34. Und dös schlag i enk dar: Non z Löbzeitn von dene Leut daa gaat dös allss eintröffen.
35. Himml und Erdn gaand vergeen, aber meine Worter nity.
36. Aber de gnaune Zeit kennt niemdd, aau nit d Engln eyn n Himml obn, nit aynmaal dyr Sun, sundern grad dyr Vater.
37. Denn wie s dyrselbn bei n Noch war, yso ist s aft aau, wenn dyr Menschnsun kimmt.
38. Dyrselbn vor dyr Sinfluet aassnd s und trankend s und gheirettnd s ganz gwon hinst eyn dönn Tag, daa wo dyr Noch eyn d Archn einstig.
39. Sö ganend nixn, hinst däß d Sinfluet dyrherbraach und allsand wögggrafft. Bei n Menschnsun seiner Kumft gaat s nit anderter sein.