26. "Bluetzägg!", gadenkt syr dyr Künig; aber weil yr s vor allsand Göst gschworn hiet, kunnt yr schierger niemer aus.
27. Dösswögn befalh yr yn ainn von seine Pöperln, aus n Gföngniss önn Kopf von n Taauffer z holn. Der gieng und gaköpft önn Johannsn.
28. Dann brang yr s Haaupt auf aynn Täller einher, gaab s yn n Mensch, und dös brang s yn seiner Mämm.
29. Wie dös yn n Johannsn seine Jünger erfuernd, gholnd s seinn Leichnam und begruebnd n.