12. De Zwölfbotn gmachend si auf n Wög und rieffend d Leut zuer Umkeer auf.
13. Vil Aixn tribnd s aus, und vil Kranke gsalbnd s mit Öl und ghailnd s.
14. Aau dyr Künig Heret ghoert öbbs von n Iesenn, so bekannt war yr schoon. D Leut grödnd: "Dyr +Taaufferjohanns ist von de Tootn dyrstanddn; dösswögn kan der dös allss wirken!"
15. Anderne gmainend, er sei dyr Elies. Wider Anderne hieltnd n für aynn neuen Weissagn wie de früehern.
16. Und wie dyr Heret von iem öbbs vernaam, gsait yr syr aau: "Daa +ist schoon dyr Johanns dyrstanddn, dönn was i köpfen laassn haan."
17. Dyr Heret hiet nömlich önn Johannsn föstnemen und einspörrn laassn. D Schuld dran war d Herydia, s Weib von seinn Bruedern Filips, dös was er gheirett hiet.
18. Auf dös hin strit dyr Johanns yn n Heretn s Recht ab, s Weib von seinn Bruedern zo n Weib z nemen.
19. Dyrseiter war yr bei dyr Herydia unt durchhin, und si haet n gern umbringen laassn. Dös gieng aber nit,