6. Ieweils zo n Föst ließ dyr Plätt aynn Gfangnen frei, dönn was sö syr aussuechen darffend.
7. Dyrselbn gsitzt netty ayn gwisser Bräbb eyn n Gföngniss, und anderne Aufrüerer dyrmit, die was bei aynn Aufstand Leut dyrmorddt hietnd.
8. D Menig zog gan n Plättn aufhin und gabitt n um de gleiche Gunst wie halt sünst aau allweil.
9. Dyr Plätt gfraagt s: "Ä, ös wolltß gwiß, däß i enk önn Künig von de Judn freilaaß?"
10. Er hiet s nömlich glei dyrgneusst, däß d Oberpriester önn Iesenn grad aus Neid an iem ausglifert hietnd.
11. D Oberpriester aber hietnd d Menig aufghötzt, däß s lieber yn n +Bräbbn sein Freilaassung fordernd.
12. Dyr Plätt gwenddt si also neus an ien: "Ja, was soll i n naacherd mit dönn tuen, dönn woß önn Künig von de Judn nenntß?!"
13. Daa schrirnd s: "Kreuzig n!"
14. Dyr Plätt gentgögnt: "Ja, was haat yr n überhaaupt verbrochen?" Daa gaplerrnd s non lauter: "Kreuzignen sollst n!"
15. Däß d Leut ayn Rue göbnd, ließ dyr Plätt aft önn Bräbbn frei und befahl, önn Iesenn z gaisln und z kreuzignen.
16. D Harstner gweisnd önn Iesenn aft eyn s Richthaus einhin und rieffend de gantze Schar zamm.
17. Dann glögnd s iem aynn Krappmantl umher und flochtnd ayn Dernkroon, dö was s iem aufgsötznd.
18. Sö gagrüessnd n: "Heil, Judnkünig!",
19. schluegnd iem mit aynn Stecken eyn n Kopf aufhin, gspirtznd n an, gaknie'nd si vor iem nider und ghuldignend iem.