1. Von daadl braach dyr Iesen auf und kaam auf Judau und aau eyn s Oosterjordnland umhin. Und aau daadl überall gversammlnd si männig Leut um iem; und er gleert ien, wie halt sünst aau.
2. Daa kaamend Mauchn auf iem zue und gfraagnd n: "Derf ietz ayn Man sein Weib verstoessn?" Dyrmit gwollnd s iem ayn Falln stölln.
3. Er gantwortt ien: "Was haat n enk dyr Mosen vorgschribn?"
4. Sö gsagnd: "Dyr Mosen haat dyrlaaubt, däß myn sein Weib mit aynn Schaidbrief verstoesst."
5. Daa gentgögnt ien dyr Iesen: "Grad weilß sölcherne Büffln seitß, haat enk dyr Mosen dös zuegstanddn.
6. Eyn n Anfang aber bschuef dyr Herrgot d Menschn als Man und Weib.
7. Drum gaat dyr Man d Ölttern verlaassn,
8. und de Zwai gaand ain Leib sein. Also seind s niemer zwai, sundern ains.
9. Was aber dyr Herrgot verbunddn haat, dös derf dyr Mensch nit trennen."
10. Z Haus gfraagnd d Jünger daa non aynmaal naachhin.
11. Er gantwortt ien: "Wer sein Weib verstoesst und ayn Anderne heirett, bricht yn dyr Eerstn gögnüber d Ee.
12. Aau ayn Weib bricht d Ee, wenn si si von irn Man schaidt und aynn Andern heirett."