37. Und däß de Tootn dyrsteend, haat schoon dyr Mosen in dyr Gschicht mit n Dernbusch andeutt, daa wo yr önn Trechtein önn Got von n Abryham, von n Eisack und von n Jaaggenn nennt.
38. Er ist decht kain Got von Toote, sundern von Löbndige. Für iem seind y +allsand löbndig."
39. Daa spraachend iem ainige Eewärt zue: "Maister, dös haast guet gsait."
40. Und niemdd haet si meer traut, iem ayn Fraag z stölln.
41. Iewet gfraagt s dyr Iesen: "Wie kan myn n grad behaauptn, dyr Heiland wär dyr Sun von n Dafetn?
42. Dyr Dafet selbn sait ja in n Buech mit de Sälm: 'Dyr Trechtein spraach zo meinn Gebieter: Sitz di mir zuer Zesmen,
43. und i unterwirf dyr deine Feindd.'
44. Für n Dafetn ist yr also dyr Gebieter; wie kan yr n naacherd yn n Dafetn sein Sun sein?"