Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Laux 17 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Dyr Iesen gsait yn seine Kebn: "Dös kan nie ausbleibn, däß öbbs kimmt, was ain strauchen laasst. Aber wee yn dönn, der wo ainn die Stäin hinlögt!

2. Für dönn wär s bösser, er wurdd mit aynn Mülstain um önn Hals eyn s Mör einhingschmissn, als däß yr ainn von dene Klainen verlaitt.

3. Seitß also auf dyr Huet! - Wenn dein Brueder sündigt, weis n zrecht; und wenn yr umstöckt, dann vergib iem!

4. Und wenn yr si sibnmaal eyn n Tag gögn di versünddt und sibnmaal zo dir sait: 'Mein, tuet myr laid!', dann sollst iem aau +vergöbn."

5. De Postln gabittnd önn Herrn aynmaal: "Störch diend ünsern Glaaubn!"

6. Dyr Herr gaab ien an: "Wenn enker Glaaubn aau grad so grooß wär wie ayn Semftkerndl, sagetß zo dönn Maurbörbaaum daa: 'Höb zamt deine Wurtznen ab und pflantz di eyn s Mör einhin!'; und der folget enk.

7. Wenn ainer von enk aynn Bsaessn haat, der wo ackert older s Vih hüett und aft zueherkimmt, sagst naacherd zo iem: 'Ietz sitz di hin zo n Össn!'?

8. Schaffst iem nit eender an?: 'Mach myr öbbs z Össn, lög dyr aynn Schäber an und trag myr auf! Und wenn +i gössn und trunken haan, kimmst +du dran.'

9. Bedankt yr si öbby bei dönn Bsaessn, weil yr dös taan haat, was iem angschafft war?

10. Yso sollt s aau bei enk sein: Balß allss taan habtß, was enk angschafft war, solltß enk sagn: 'Kainze Bsaessn sein myr; mir habnd grad ünser Pflicht taan.'"

11. Auf seinn Wög auf Ruslham kaam dyr Iesen eyn s Grentzgebiet zwischn Gälau und Samreit.

12. Wie yr in ayn Dorf einhingeen gwill, kaamend iem zöhen Aussötzln zgögn. Sö blibnd weit gnueg wögg steen

13. und rieffend: "Iesen, Maister, dyrbarm di diend ob üns!"

14. Wie yr s saah, wis yr s an: "Geetß und zaigtß enk yn de Priester!" Und dyrweil s zo de Priester unterwögs warnd, wurdnd s rain.

15. Ainer von ien aber gakeert um, wie yr saah, däß yr ghailt war, und laut globt er önn Herrgot.

16. Er warf si yn n Iesenn z Füessn und gadankt iem. Der Man war ayn Samreiter.

17. Daa gmaint dyr Iesen: "Es seind diend all Zöne rain wordn, older? Wo seind n de andern Neune?

18. Ist n kainer umkeert, um önn Herrgot z eern, ausser dönn, der wo gar kain Jud nit +ist?

19. Und er gsait zo iem: "Stee auf und gee! Dein Glaaubn haat dyr gholffen."

20. Wie dyr Iesen aynmaal von de Mauchn gfraagt wurd, wann s Reich Gottes kemmeb, gantwortt yr: "S Reich Gottes kimmt y nit mit Dunnerhall older was.

21. Daa kan myn aau nit sagn: 'Haast ys gseghn; daa ist s!', older "Ä, +daa ist s!' S Reich Gottes ist y schoon mittn ünter enk."

22. Drafter gsait yr yn de Jünger: "Daa kimmt non ayn Zeit, daa woß enk dyrnaach senetß, aau grad ainn von n Menschnsun seine Täg z dyrlöbn, aber dös werd nix!

23. Und wenn s zo enk sagnd: 'Daa ist yr! Nän, daader!', naacherd geetß nit hin; göbtß nix drauf!

24. Denn wie dyr Bliz über dönn gantzn Himml überhin leuchtt, netty yso erscheint dyr Menschnsun, wenn s so weit ist.

25. Dyrvor aber mueß yr vil dyrleidn und von de Heutignen verworffen werdn.

26. Und wie s zo n Noch seiner Zeit war, yso schaut s aft aau bei n Menschnsun aus.

27. D Leut aassnd und trankend und gheirettnd ganz gwon hinst eyn dönn Tag, daa wo dyr Noch eyn d Archn einstig; und aft kaam d Sinfluet und gvernichtt allsand.

28. Und aau yso gaat s sein, wie s dyrselbn bei n Lot war: Sö aassnd und trankend, gakaauffend und gverkaauffend, gapflantznd und gabaund.

29. Aber seln Tag, wie dyr Lot aus Sodham furtgieng, grögnt s Feuer und Schwefl von n Himml abher; und allsand kaamend um.

30. Gnaun yso gaat s eyn dönn Tag sein, daa wo si dyr Menschnsun offnbart.

31. Wer daadl eyn n Dach obn ist und sein Sach eyn n Haus drinn haat, sollt nit drum abhinsteign; und wer eyn n Feld hindan ist, sollt niemer zuehergeen.

32. Denktß an d Lotinn!

33. Wer sein Löbn durchaus dyrhaltn will, gaat s verliesn; wer s dyrgögn verliest, gaat s gwinnen.

34. Dös sag i enk: Von zween, wo sele Nacht in ainn Bött schlaaffend, werd dyr Aine mitgnummen und dyr Ander hintlaassn.

35. Von zwo, wo mit dyr selbn Mül aynn Traid malnd, derf de Aine mit, und de Ander bleibt hint.

36. 0

37. Daa gfraagnd s n: "Wo gaat n dös sein, Herr?" Und er gantwortt ien: "Wo ayn Aas ist, daa sammlnd si aau de Geier."