72. Er war üns barmig wie de Vätter; gedenken taat yr ob seinn heilign Bund.
73. Yn n Abryham, yn ünsern Vatern, hiet yr s zuegschworn, däß er üns aus dyr Feindshand röttigt, dyrmit myr aane Farcht iem dienend, aufrecht und frumm
74. 0
75. all ünsre Löbtäg.
76. Du, Kind, werst Weissag von dönn Hoehstn gnennt. Yn n Herrn geest du voraus und pfraittst iem seine Wög.
77. Du bringst yn n Volk bei, was d Erloesung ist, d Erloesung, dö wo d Sünddn tilgt.
78. Dank dyr barmign Lieb von ünsern Got bsuecht üns d Fruehsunn aus dyr Hoeh,
79. leuchtt yn allsand in dyr Finster, dene, wo in n Schat von n Tood seind; und si zaigt üns, wie myr geen sollnd auf n Wög, der wo zo n Frid weist."
80. Dös Kindl wurd grooß und gscheid; und aft glöbt dyr Johanns in dyr Wüestn drausst, hinst däß yr vor s Volk Isryheel vürhertrötn wurdd.