24. Drum haan i gsait, ös gaahebtß in enkerne Sünddn sterbn, weil enk dös trifft, wenntß dös nit glaaubtß, däß i der bin."
25. Daa gfraagnd s n: "Ja, wer bist n naacherd?" Dyr Iesen gantwortt: "O je; zwö röd i überhaaupt non mit enk?
26. I haet non vil über enk zo n Sagn und zo n Richtn; aber er, der wo mi gschickt haat, bürgt für d Waaret; und netty was i umbb iem ghoert haan, kündd i yn dyr Welt."
27. Sö kaamend daa nit mit, däß yr dyrmit önn Vatern gmaint.
28. Daa gsait ien dyr Iesen: "Eerst wenntß önn Menschnsun erhoeht habtß, dann dyrkenntß is, däß i dyr Sel bin. Ös gaatß dyrkennen, däß i nix in n aignen Namen tue, sundern blooß dös weitergib, was mir dyr Vater gleert haat.
29. Und er, der wo mi gschickt haat, ist mit mir. Eer laasst mi nit yllain, denn i tue allzeit, was iem recht ist."
30. Wie dyr Iesen dös gakünddt, kaamend vil zo n Glaaubn an iem.
31. Daa gsait yr yn de Judn, wo an iem gaglaaubnd: "Wenntß yn meine Worter treu bleibtß, seitß wirklich meine Jünger.
32. Dann gaatß d Waaret dyrkennen, und d Waaret macht enk frei."