40. Denn mein Vater will, däß ieds, wo önn Sun seght und dran glaaubt, dös eebig Löbn haat, und däß i s eyn n Jüngstn Tag dyrwöck."
41. Daa grinend d Judn drüber, däß yr gsait hiet: "I bin dös Broot, dös wo von n Himml abherkemmen ist."
42. Nömlich gapässt ien nit: "Dös ist diend dyr Iesen Joseffsun, older? Seinn Vatern und sein Mueter kenn myr decht! Wie kan yr n ietz sagn, er wär von n Himml abherkemmen?"
43. Dyr Iesen wis s zrecht: "Murmertß nit!
44. Niemdd kan zo mir kemmen, wenn n nit dyr Vater, der was mi gschickt haat, zo mir füert; und dönn Sölchern dyrwöck i eyn n Jüngstn Tag.
45. Bei de Weissagn haisst s: 'Yn allsand gaat von n Herrgot selber gleert werdn.' Ayn Ieds, wo auf n Vatern lost und sein Leer verfaaht, gaat zo mir kemmen.
46. Dös haisst: Niemdd haat önn Vatern gseghn ausser dönn, der wo von n Herrgot ist. Der haat n gseghn.
47. Dös Aine derfftß myr glaaubn: Wer glaaubt, der haat dös eebig Löbn.
48. I bin dös Broot, wo Löbn gibt.
49. Enkerne Vätter habnd in dyr Wüestn s Männen gössn und seind +diener gstorbn.