27. Dann gsait yr zo dönn Kebn: "Dös ist ietz dein Mueter." Und von daadl an naam s der Jünger eyn sein Dyrhaim.
28. Wie dyr Iesen aft gakennt, däß allss vollbrungen war, gsait yr, auf däß si d Schrift erfüllt: "Dürstn tuet mi."
29. Sö hietnd ayn Kann mit Össig daadl. Daa gstöckend s aynn Schwamm mit Össig auf aynn Ispnstecken aufhin und ghabnd n iem eyn s Mäul hin.
30. Wie dyr Iesen aynn Össig gnummen hiet, spraach yr: "Vollbrungen ist s!" Und er gnaigt sein Haaupt und gaab önn Geist auf.
31. Weil Rüsttag war und d Leichnäm nit über n Sams eyn n Kreuz dran bleibn gsollnd, gabittnd d Judn önn Plättn, ien d Hächsn zo n Zschlagn und d Leichnäm abherztuen, zmaal der Sams ayn hooher Feirtyg war.
32. Also kaamend de Kriegsknecht und zschluegnd yn dönn Eerstn d Hächsn, und yn dönn Andern aau, der wo mit iem kreuzigt wordn war.
33. Wie s aber gan n Iesenn kaamend und saahend, däß yr schoon toot war, gazhaund s iem d Hächsn nit,
34. sundern ainer von de Harstner grennt iem d Lantzn eyn d Seitt einhin, und glei floß Bluet und Wasser ausher.
35. Und der, wo s gseghn haat, haat s bezeugt, und sein Zeugniss +stimmt aau. Und er waiß dös, däß yr d Waaret spricht, auf däßß aau ös glaaubtß.
36. Denn dös ist gscheghn, dyrmit si dös Schriftwort erfüllt: "Kain Bain gaat an iem zbrochen werdn."
37. Und ayn anderne Schriftstöll lautt: "Sö gaand auf dönn schaun, wo s durchbort habnd."
38. Dyr Joseff aus Ärmytau war ayn Anhönger von n Iesenn, aber aus Farcht vor de Judn grad haimlich. Er gabitt önn Plättn, däß yr yn n Iesenn seinn Leichnam abhertuen derf, und yn n Plättn war s recht. Daa kaam dyr Joseff aft und naam önn Leichnam ab.