Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Johanns 1 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Eyn n Anfang war s Wort, und s Wort war bei n Herrgot, und s Wort +war dyr Herrgot.

2. Eyn n Anfang war s bei n Herrgot.

3. Allss ist durch s Wort wordn; und aane s Wort wurd nix, was wordn ist.

4. In iem war s Löbn, und s Löbn war s Liecht für d Menschn.

5. Und s Liecht leuchtt in dyr Finster und gsötzt si dennert nit durch.

6. Daa traat ayn Mensch vürher, der wo von n Herrgot gschickt war; und haissn taat yr Johanns.

7. Er kaam als Zeug, dyrmit yr zeugt für s Liecht, auf däß durch iem allsand zo n Glaaubn kemmend.

8. Er war nit selbn s Liecht; er gsollt grad zeugn für s Liecht.

9. Dös waare Liecht, wo aynn iedn Menschn erleuchtt, war schoon unterwögs eyn d Welt.

10. Er +war in dyr Welt - d Welt ist ja durch iem wordn -, aber d Welt gyrkennt n nit.

11. Er kaam eyn sein Aigntuem, aber de Seinignen naamend n nit auf.

12. Yn allsand aber, wo n annaamend und an iem gaglaaubnd, gaab yr s Anrecht, Kinder Gottes z werdn.

13. Dös seind s nit von dyr Uret her, von n Trib von n Menschn, older weil s ayn Man will, nän, aus n Herrgot seind s geborn.

14. S Wort ist ayn Mensch wordn und haat bei üns gwont. Mir habnd sein Herrlichkeit gseghn, önn Rued von n aingebornen Sun von n Vatern, voll Gnaad und Waaret.

15. Dyr Johanns gazeugt für iem und rief: "Der ist s, daa wo i drüber gsait haan: 'Er, wo +naach mir kimmt, ist mir voraus, weil yr vor mir daa war.'"

16. Aus seinn Schwudl habn myr allsand Gnaad grad gnueg empfangen.

17. Denn s Gsötz wurd über n Mosenn göbn; de Gnaad und d Waaret seind durch n Iesenn Kristn kemmen.

18. Niemdd haat ie önn Herrgot gseghn. Dyr Aingeborne, was +selbn dyr Herrgot ist und trautt mit n Vatern, er haat üns de Kund brungen.

19. Wie d Judn von Ruslham aus Priester und Brender zo n Johannsn gschickend, däß s n fraagnd, wer yr sei, gyrschaint yr aane Wenn und Aber: "I bin nit

20. dyr Heiland."

21. Daa gfraagnd s weiter: "Wer bist n +dann? Dyr Elies öbby?" Und er gantwortt: "Nän, bin i nit." - "Older der aine Weissag?" - "Nän, aau nit."

22. Daa gabornd s weiter: "Wer bist n naacherd? Mir müessnd diend yn dene, wo üns gschickt habnd, Auskumft göbn. Sag halt +selbn, werst bist!"

23. Er gaab an: "I bin dö Stimm, wo in dyr Wüestn ruefft: 'Machtß önn Wög für n Herrn öbn!', wie s dyr Weissag Ieseien künddt haat."

24. Unter de Sendling warnd aau Mauchn dyrbei.

25. Die gfraagnd önn Johannsn: "Zwö taauffst n naacherd, wennst wöder dyr Heiland bist non dyr Elies older der sel Weissag?"

26. Er gantwortt ien: "I taauf y grad mit Wasser. Mittn ünter enk steet der, dönn woß nit kenntß

27. und der wo naach mir kimmt. I bin s nit werd, iem aau grad d Schueh aufzbinddn."

28. Dös gschaagh in Bettyning enter n Jordn; daa ent gataaufft dyr Johanns.

29. Eyn n Tag drauf saah yr önn Iesenn zueherkemmen und gsait: "+Daa ist s Lämpl Gottes, dös was d Sündd von dyr Welt wögghinnimmt!

30. Er ist s, von dönn wo i gsait haan: 'Er, wo +naach mir kimmt, ist mir voraus, weil yr vor mir daa war.'

31. Aau i gakenn n nit; aber i bin kemmen und taauf mit Wasser, dyrmit i n bei de Isryheeler kundmach."

32. Und dyr Johanns gazeugt: "I saah, däß dyr Geist von n Himml abherkaam wie ayn Taub und auf iem blib.

33. I gwaiß zeerst aau nit, wer yr ist; aber er, der wo mi gschickt haat, däß i mit Wasser taauf, er haat myr gsait: 'Der, auf dönn wost önn Heilignen Geist abherkemmen und bleibn seghst, der ist s, wo mit n Heilignen Geist taaufft.'

34. Dös haan i gseghn; und drum bezeug i, däß yr dyr Sun Gottes ist."

35. Eyn n Tag drauf stuendd dyr Johanns +wider dortn, und zween Jünger von iem warnd aau dyrbei.

36. Wie dyr Iesen vorbeigieng, gablickt dyr Johanns auf iem und rief: *Daa* ist s Lämpl Gottes!"

37. Die zween Jünger ghoernd n dös sagn und gfolgnd yn n Iesenn naachhin.

38. Und wie dyr Iesen umgschaut und saah, däß s iem naachhingiengend, gfraagt yr s: "Was wolltß n +ös?" Sö gfraagnd zrugg: "Maister, wo bist n z Haus?"

39. Er gantwortt: "Kemmtß, schaugtß mit!" Daa giengend s und saahend, wo yr z Hörberg war. Dös war umerer viere Naachmittag, und seln Tag blibnd s bei iem.

40. Ainer von dene Zween, wo yn n Johannsn sein Wort ghoert hietnd und yn n Iesenn gfolgt warnd, war yn n Simenn Peetersn sein Brueder Anders.

41. Der gsuecht zeerst non seinn Bruedern, also önn Simenn, und taat iem kund: "Laaß dyr sagn; mir habnd önn Heiland gfunddn, önn Kristn!"

42. Und er brang önn Simenn zo n Iesenn. Dyr Iesen gablickt iem eyn d Augn und gyrschaint: "Du bist dyr Simen Johannsnsun, und haissn sollst Kef." Dös bedeutt dös Gleiche wie Peeters - Fölsn.

43. Eyn n Tag drauf gwill dyr Iesen auf Gälau aufbröchen; daa traaf yr non önn Filipsn und grödt n an: "Folg myr naach!"

44. Dyr Filips war +aau aus Bettseid wie dyr Anders und dyr Peeters.

45. Aft traaf dyr Filips önn Nantyheel und gakünddt iem: "Mein, mir habnd dönn gfunddn, über dönn wo dyr Mosen in n Gsötz gschribn haat und d Weissagn aau! Dyr Iesen Joseffsun aus Nazerett ist s!"

46. Daa gaab dyr Nantyheel zrugg: "Sy? Aus Nazerett? +Kan n von dortn öbbs Gscheids kemmen?" Dyr Filips gantwortt iem: "Schau dyr n halt selbn an!"

47. Dyr Iesen saah önn Nantyheel dyrherkemmen und gsait über iem: "Daa kimmt ayn eehafter Isryheeler, ainer aane Fael und Tadl!"

48. Daa gfraagt n dyr Nantyheel: "Hej, woher kennst mi n du?" Dyr Iesen gantwortt iem: "Schoon ee wenn di dyr Filips gholt, saah i di unter seln Feignbaaum."

49. Dyr Nantyheel rief aus: "Maister, du bist dyr Sun Gottes, du bist dyr Künig von Isryheel!"

50. Dyr Iesen gaab iem zrugg: "Was; du glaaubst dösswögn, weil i dyr gsag, däß i di unter dönn Feignbaaum saah? Daa gaast schoon non ganz was Anders dyrlöbn!"

51. Und weiter gsait yr iem: "Dös Aine sag i enk: Ös gaatß önn Himml offen seghn, und wie d Engln Gottes über n Menschnsun auf- und nidersteignd."