9. Wer sait, er sei in n Liecht, seinn Bruedern aber hasst, der ist non in dyr Finster.
10. Wer seinn Bruedern liebhaat, bleibt in n Liecht; und daa geit s nix, was n strauchen laasst.
11. Wer seinn Bruedern aber hasst, ist in dyr Dunkl. Er wandlt in dyr Finster und waiß nit, wo yr hingeet, denn de Dumper haat n blind gmacht.
12. I schreib enk, +Kinder, weil enk durch n Nam von n Iesenn d Sünddn vergöbn seind.
13. I schreib enk, Vätter, weilß önn Iesenn kenntß, dönn was s +allweil schoon göbn haat. I schreib enk, ös Burschn, weilß önn Teufl überwunddn habtß.
14. I haan enk gschribn, ös Kinder, weilß önn Vatern kenntß. I haan enk gschribn, ös Vätter, weilß önn Iesenn kenntß, dönn was s von ieher geit. I haan enk gschribn, ös Burschn, weilß starch seitß und s Wort Gottes in enk bleibt, und weilß önn Teufl überwunddn habtß.
15. Liebtß nit d Welt und was von derer Welt ist! Wer d Welt liebt, liebt dyrfür önn Vatern nit.
16. Denn allss, was in dyr Welt ist, yn n Fleish sein Gluster, de Begirdn von de Augn und s Prozn: "Was mechtß n; i haan s ja!", dös kimmt nit von n Vatern, sundern von dyr Welt.
17. D Welt vergeet, ir Lust dyrmit; wer aber önn Willn Gottes tuet, der bleibt in Eebigkeit.