Altes Testament

Neues Testament

Dyr Johanns A 2:2-21 De Bibl auf Bairisch (BAI)

2. Er ist d Suenn für ünserne Sünddn, aber nit grad für de ünsern, sundern für die aau von dyr gantzn Welt.

3. Wenn myr seine Geboter haltnd, kenn myr daa dran, däß myr n kennend.

4. Wer sait, er habeb n dyrkennt, aber seine Geboter nit haltt, ist ayn Leuger und kain eerlicher Mensch nit.

5. Wer si aber an sein Wort haltt, in dönn ist waarhaft de Gotteslieb vollenddt. Daa dran kenn myr, däß myr mit iem verbunddn seind.

6. Wer sait, er sei mit iem verbunddn, mueß aau ayn Löbn füern, wie s dyr Iesen glöbt haat.

7. Liebe Brüeder, i schreib enk ietz kain neus Gebot, sundern ains, dös woß von Anfang an schoon ghaat habtß, wie s in derer Botschaft drinn ist, dö woß ghoert habtß.

8. Und dennert ist s aau neu, dös sel Gebot; und däß s wirklich yso ist, seght myn an n Iesenn und aau an enk, denn de Dumper geet vorbei, und schoon erstraalt dös waare Liecht.

9. Wer sait, er sei in n Liecht, seinn Bruedern aber hasst, der ist non in dyr Finster.

10. Wer seinn Bruedern liebhaat, bleibt in n Liecht; und daa geit s nix, was n strauchen laasst.

11. Wer seinn Bruedern aber hasst, ist in dyr Dunkl. Er wandlt in dyr Finster und waiß nit, wo yr hingeet, denn de Dumper haat n blind gmacht.

12. I schreib enk, +Kinder, weil enk durch n Nam von n Iesenn d Sünddn vergöbn seind.

13. I schreib enk, Vätter, weilß önn Iesenn kenntß, dönn was s +allweil schoon göbn haat. I schreib enk, ös Burschn, weilß önn Teufl überwunddn habtß.

14. I haan enk gschribn, ös Kinder, weilß önn Vatern kenntß. I haan enk gschribn, ös Vätter, weilß önn Iesenn kenntß, dönn was s von ieher geit. I haan enk gschribn, ös Burschn, weilß starch seitß und s Wort Gottes in enk bleibt, und weilß önn Teufl überwunddn habtß.

15. Liebtß nit d Welt und was von derer Welt ist! Wer d Welt liebt, liebt dyrfür önn Vatern nit.

16. Denn allss, was in dyr Welt ist, yn n Fleish sein Gluster, de Begirdn von de Augn und s Prozn: "Was mechtß n; i haan s ja!", dös kimmt nit von n Vatern, sundern von dyr Welt.

17. D Welt vergeet, ir Lust dyrmit; wer aber önn Willn Gottes tuet, der bleibt in Eebigkeit.

18. Meine Kinder, fümf vor zwölfe ist s! Ös habtß ghoert, däß dyr Widerkrist kimmt. Ietz aber kemmend s glei hauffenweis. Daa dran kenn myr, däß s bald gar werd.

19. Aus ünserner Mitt seind s +aau non kemmen, aber sö habnd y nie richtig dyrzueghoert; dann wärnd s nömlich aau +blibn bei üns. Es gsollt aber offnbar werdn, däß s allsand nit zo üns gaghoernd.

20. Ös aber seitß durch n Heilign Geist gsalbt, und ös kenntß alle d Waaret.

21. I schreib enk nit, weilß d Waaret nit kennetß, sundern netty dösswögn, +weilß is kenntß und wisstß, däß kain Lug aus irer kemmen kan.

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Johanns A 2