44. Ünserne Vätter hietnd in dyr Wüestn s Bundeszeltt. Dyr Mosen hiet dös auf n Herrgot sein Anweisung hin gmacht und naach dönn Muster, wo yr bei iem gseghn hiet.
45. Ünserne Vätter übernaamend s und brangend s mit, wie s unter n Josenn s Land von dene Haidndietn gabsötznd, die wo dyr Herrgot vor ünserne Vätter ienerne Augn vertrib. Yso blib s hinst eyn de Dafetnzeit.
46. Dyr Herrgot war yn n Dafetn guet. Drum gfraagt n dyr Dafet, ob yr iem für d Jaaggner aynn Templ baun derffeb.
47. Baun aber taat n eerst dyr Salman.
48. Aber dyr Hoehste wont nit in aynn Menschnwerch, wie s aau bei n Weissagn haisst:
49. 'Dyr Himml ist mein Troon und d Erdn s Schäml für meine Füess. Was kännttß myr ös schoon für ayn Haus baun?, spricht dyr Herr. Older was kännt mir als Ruestat dienen?
50. Haan n nit i selbn dös allssand gmacht?'
51. Ös Büffln, Haidn seitß in enkern Hertzn! Taaub seitß für s Wort Gottes. Von n Heilign Geist wolltß ös nix wissn. Nit bösser seitß wie enkerne Vätter.
52. Wölchern Weissagn haetnd n enkerne Gönen iemaals +nit verfolgt? Sö habnd die durchhinputzt, wo ganz früehers schoon de Kumft von n Grechtn gweissagt habnd. Und dönn habtß ietzet selbn verraatn und dyrmorddt,
53. ös, woß über Engln s Gsötz kriegt habtß, woß enk aber nit dran halttß."
54. Wie s dös ghoernd, gaglangt s ien aber, und sö gagrämlnd grad non mit de Zöndd.