32. 'I bin dyr Got von deine Vätter, dyr Got von n Abryham, von n Eisack und von n Jaaggenn.' Daa gyrtatert dyr Mosen und haet si gar niemer hinschaun traut.
33. Und dyr Trechtein wis n an: 'Ziegh dyr d Schueh aus! Denn daa, wost steest, ist ayn heiliger Bodm.
34. I haan s Elend von meinn Volk in Güptn gseghn und ghoert, wie s klagt. I bin abhergstign, dyrmit i s röttig. Und ietz gee; i schick di aus auf Güptn!'
35. Dös ist dyr nömliche Mosen, dönn wo d Isryheeler nit verfaahen gwollnd: 'Wer haat n di zo n Burgermaister und Schidman bei üns gmacht?'. Netty dönn haat dyr Herrgot als Anfüerer und Befreier gschickt durch dönn Engl, der wo iem in n Dernbusch erschin.
36. Yso ist s kemmen, däß s dyr Mosen aushergholt haat. Vierzg Jaar lang gwirkt yr Wunder in Güptn, in n Rootn Mör und in dyr Wüestn.
37. Dös ist dyr nömliche Mosen, wo yn de Isryheeler künddt haat: 'Aynn Weissagn wie mi laasst dyr Herrgot aus enkerne Leut vürhertrötn.'