Altes Testament

Neues Testament

De Zwölfbotngetaat 7:25-42 De Bibl auf Bairisch (BAI)

25. Er haet gmaint, däß seine Leut begriffend, däß n dyr Herrgot als Werchzeug für iener Röttung gschickt hiet, aber so weit gaglangt s bei ien nit.

26. Eyn n Tag drauf kaam yr dyrzue, wie zween Isryheeler graauffend. Daa haet yr s ausaynandzärrt und ien guet zuegrödt: 'Kemmtß, ös seitß diend Brüeder! Schlagtß diend nit aynand de Köpff ein!'

27. Der aber, wo angfangt hiet, stieß n danhin: 'Wer haat n di zo n Burgermaister und Schidman bei üns gmacht?

28. Willst mi öbby +gar umbringen, wie göstern dönn Güptn?'

29. Draufhin floh dyr Mosen und wurd ayn Beisaess z Midjan. Daadl gakriegt yr aau zween Sün.

30. Vierzg Jaar spaeter erschin iem in dyr Wüestn bei n Berg Sinei ayn Engl in aynn brinnetn Dernbusch.

31. Wie dyr Mosen dös saah, gatraut yr yn seine Augn nit. Er gieng naehender zuehin, däß yr gnäuner schaut. Daa gerschallt yn n Herrn sein Stimm:

32. 'I bin dyr Got von deine Vätter, dyr Got von n Abryham, von n Eisack und von n Jaaggenn.' Daa gyrtatert dyr Mosen und haet si gar niemer hinschaun traut.

33. Und dyr Trechtein wis n an: 'Ziegh dyr d Schueh aus! Denn daa, wost steest, ist ayn heiliger Bodm.

34. I haan s Elend von meinn Volk in Güptn gseghn und ghoert, wie s klagt. I bin abhergstign, dyrmit i s röttig. Und ietz gee; i schick di aus auf Güptn!'

35. Dös ist dyr nömliche Mosen, dönn wo d Isryheeler nit verfaahen gwollnd: 'Wer haat n di zo n Burgermaister und Schidman bei üns gmacht?'. Netty dönn haat dyr Herrgot als Anfüerer und Befreier gschickt durch dönn Engl, der wo iem in n Dernbusch erschin.

36. Yso ist s kemmen, däß s dyr Mosen aushergholt haat. Vierzg Jaar lang gwirkt yr Wunder in Güptn, in n Rootn Mör und in dyr Wüestn.

37. Dös ist dyr nömliche Mosen, wo yn de Isryheeler künddt haat: 'Aynn Weissagn wie mi laasst dyr Herrgot aus enkerne Leut vürhertrötn.'

38. Wie s Volk in dyr Wüestn beinand war, war *er* s Glid zwischn dönn Engl, wo auf n Berg Sinei mit iem grödt, und ünserne Vätter. Er haat dös Wort empfangen, dös wo s Löbn gibt, däß yr s üns weitergibt.

39. Aber ünserne Gönen gwollnd iem nit folgn. Nix wissn gwollnd s von iem; nän, auf Güptn wärnd s eyn n Liebern zrugg.

40. Sö ieschnd önn Ärenn: 'Mach üns Götter, die wo vor üns herzieghnd! Von dönn Mosenn, der wo üns aus Güptn ausher haat, wiss myr y nit, was aus iem wordn ist.'

41. Und pfeilgrad gmachend sö syr daadl ayn Kälbl als Götzn, brangend iem Opfer dar und gabilddnd syr non was drauf ein aau.

42. Daa gwenddt si dyr Herrgot ab und ließ s yn n Gstirndienst umhin, wie s in n Weissagnbuech haisst: 'Habtß myr öbby Schlachtopfer und Gaabn darbrungen, wieß die vierzg Jaar in dyr Wüestn wartß, ös Isryheeler?

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zwölfbotngetaat 7