Altes Testament

Neues Testament

De Zwölfbotngetaat 7:13-23 De Bibl auf Bairisch (BAI)

13. Bei n zwaittn Maal gaab si dyr Joseff yn seine Brüeder zo n Dyrkennen, und aau dyr Färg gakriegt dös mit n Joseff seiner Sippn mit.

14. Daa ließ dyr Joseff seinn Vatern Jaaggen und sein gantze Sippn holn; fümfysibzg Leut warnd ien.

15. Yso zog dyr Jaaggen auf Güptn umhin; und er starb daa ent, und ünserne Gönen aau.

16. Ienerne Leichnäm brangend s auf Sichham und glögnd s in dönn Grab, wo dyr Abryham von de Hämorer kaaufft hiet.

17. Wie de Zeit kaam, daa wo dyr Herrgot dö Verhaissung erfülln wurdd, wo yr yn n Abryham göbn hiet, gmeert si s Volk und gabraitt si in Güptn.

18. Ietz kaam aber z Güptn ayn anderner Künig hin, der wo von n Joseff nix meer gwaiß.

19. Ganz hinterfotzig war der zo ünsern Volk. Er zwang ünserne Vorfarn, ienerne Kindln auszsötzn und umkemmen z laassn.

20. Dyrselbn kaam dyr Mosen auf d Welt; so lieb, wie dönn dyr Herrgot bschaffen hiet! Dreu Maanet ghieltnd s n non bei ien dyrhaim;

21. aft gsötznd s n aus. Daa fandd n d Färgntochter, und sö zog n als irn aignen Sun auf.

22. Dyr Mosen wurd in dyr gantzn Weisheit von de Güptn ausbilddt, und er hiet was drauf und kunnt öbbs.

23. Wie yr vierzg Jaar alt war, kaam s iem, er kännt si diend aynmaal bei seine Leut, de Isryheeler, umschaun.

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zwölfbotngetaat 7